Ruimte

Een klein rotsblok in een merkwaardige baan rond de zon is door de Internationale Astronomische Unie officieel Zoozve genoemd. Daarmee is een onbenullige spelfout van een Britse illustrator voorgoed vereeuwigd in het heelal.

Raphaël Liégeois, de Belgische astronaut in opleiding, heeft zijn basistraining er bijna opzitten. Hoe heeft hij het afgelopen jaar aan de ESA-astronautenacademie beleefd?

De maan krimpt en het maanoppervlak heeft een nogal losse structuur. Dat maakt een aantal mogelijke landingsplaatsen van de toekomstige bemande maanmissie Artemis III kwetsbaar voor bevingen en verschuivingen. 

Opnamen van de Webb-ruimtetelescoop tonen dat sterrenstelsels in het vroege heelal vaak plat en langwerpig zijn, zoals surfplanken en zwemnoedels, en maar zelden rond, zoals volleyballen of frisbees. Dat is opvallend, want dichter bij huis zijn zulke vormen zeldzaam.

Word lid van Eos Sterrenstof en ontvang elke twee weken de laatste inzichten over astronomie, kosmologie, weer en ruimtevaart rechtstreeks in je mailbox.

Anderhalve eeuw geleden knalden twee gigantische kosmische rotsblokken met veel geweld op elkaar. Daarbij verpulverden ze vrijwel volledig, met een enorme waaier aan kleine, donkere stofdeeltjes als gevolg.

Het stelsel bevat ongelooflijk veel gas, maar vertoont geen tekenen van stervorming.

Het gaat om cirkels van radiogolven die zo groot zijn dat ze complete sterrenstelsels omsluiten. Hoe komen die tot stand?

Al meer dan een eeuw doen wetenschappers verwoede pogingen om de beide theorieën met elkaar te verenigen – tot nu toe tevergeefs. Natuurkundigen aan het University College London slaagden er wel in.

Sterrenkundigen hebben vreemde zandwolken ontdekt in de hete dampkring van een planeet die zelf nog het meest doet denken aan een suikerspin. De ontdekking is gedaan met het Europese MIRI-instrument aan boord van de James Webb Space Telescope.

Tijdens Docfest Brugge zie je tien spraakmakende documentaires op unieke locaties in de stad. Eos selecteerde drie documentaires die je niet onberoerd laten.

Al geruime tijd denken astronomen dat ijzige steentjes die zich in de koudste zone van een protoplanetaire schijf vormen de cruciale 'groeikernen' van het planeetvormingsproces zijn. Waarnemingen met de James Webb-telescoop bevestigen die hypothese.

Door gegevens van de NASA-ruimtetelescopen Chandra en Webb met elkaar te combineren, heeft een internationaal team van astronomen een ‘groeiend’ zwart gat opgespoord, dat al 470 miljoen jaar na de oerknal is ontstaan.

Diep in het centrum van de aarde bevinden zich twee vreemde opeenhopingen. Die zijn vermoedelijk de overblijfselen van de hypothetische planeet Theia, die miljarden jaren geleden in botsing kwam met de aarde. De overige brokstukken klonterden samen tot de maan.

De James Webb-ruimtetelescoop heeft een opname gemaakt van de Krabnevel, het restant van een supernova-explosie op 6500 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Stier.

Veertig jaar geleden bracht een revolutionaire satelliet voor het eerst in de geschiedenis de gehele sterrenhemel op infrarode golflengtes in kaart. 

Door minuscule maankristallen te analyseren die in 1972 door astronauten van de Apollo 17 zijn verzameld, hebben wetenschappers een nieuwe schatting kunnen maken van de ouderdom van de maan.

Snelle radioflitsen zijn een astronomisch raadsel waarvan de precieze oorzaak nog niet bekend is. Nieuw onderzoek suggereert dat ze tot stand komen door sterbevingen op het oppervlak van neutronensterren.