De kleine satelliet die leerlingen van het Gentse Sint-Barbaracollege bouwden wordt binnenkort gelanceerd.
Het is al even geleden dat we via dit kanaal iets van ons lieten horen, maar ons project in de Belgische CanSat Competitie gaat nog altijd aan een razend tempo vooruit! Wij, het Aiolus Team, doen onze uiterste best om een fantastische CanSat te ontwikkelen, en al onze missies tot een goed einde te brengen; we hebben de afgelopen weken dus zeker niet stilgezeten! Ziehier een kort overzicht van ons wetenschappelijk avontuur in die laatste periode.
Vanaf het moment dat we van het Nederlandse raketbedrijf T-Minus onze CanSat-kit, voorzien van alle basisbenodigdheden, ontvingen, zijn we aan het werk geschoten. Elke middag komen we een uurtje bijeen met het team om te werken aan onze satelliet en ideeën uit te wisselen.
Voor Eurus, ons doel om CO2-niveaus te meten, kochten we een K30 sensor, die we al positief hebben getest, en waarmee we al enkele experimenten hebben kunnen uitvoeren. Ook het creëren van een 3D-animatie van de vlucht, hetgeen we Notus noemen, gaat vooruit: we schreven al software voor onze GPS, gyroscoop en accelerometer, waarmee we respectievelijk locatie van, oriëntatie van en krachten op het blikje in kaart kunnen brengen. Om ons plan ook duidelijk te maken voor het grote publiek, maakten we al een 3D-animatie van het ontwerp van de CanSat en al diens onderdelen. We raden jullie aan om onze Facebookpagina te bezoeken, opdat jullie het ook eens kunnen bekijken.
Bij Zephyrus, een alternatief landingssysteem, begonnen we met de vraag: welke methode is het best om de satelliet af te remmen? We overliepen opties als propellers en verschillende soorten parachutes, maar het uiteindelijke ontwerp heeft veel weg van het landingsgestel van de Apollo Lunar Module.
Op de openschooldag van ons college, vertelden wij aan de nieuwkomers op school over het project, toonden we onze ontwerpen, en somden onze plannen en ideeën op. We hadden verschillende standjes opgericht waar nieuwsgierigen een kijkje konden nemen: onze parachutes en YAGI-antenne werden getest, alsook onze accelerometer, die aangesloten was op een computer. Hierop toonden we live de data van de bewegingen die we met de sensor uitvoerden. Ook bootsten we voor Boreas, de secundaire missie waarmee we variabelen in temperatuurmetingen onderzoeken, de zon en wind na. In die testopstelling plaatsten we een blikje, met temperatuursensoren op verschillende locaties. Zo kon de bezoeker aan de hand van de gemeten data afleiden welke sensor onderhevig was aan welk effect.
Dit is maar een korte beschrijving van onze afgelopen maanden, zonder al te veel uit te weiden over de talloze mislukte pogingen en experimenten die aan ons succes vooraf zijn gegaan. Usus magister est optimus; ervaring is de beste leermeester!
Vorige week trokken we met ons team naar Brussel, om er in het planetarium ons project voor te stellen aan een professionele jury. Later die dag hebben zij dan beslist welke twaalf teams effectief aan de lancering mogen deelnemen. Met trots kunnen wij meedelen dat het Aiolus Project één van die gelukkigen is!
Vol enthousiasme zetten wij nu onze noeste arbeid verder, in de aanloop naar de lancering.
