Ruimte

Ruim een op de drie meteorieten die op aarde zijn gevonden, is afkomstig van de planetoïde Massalia. Dit rotsachtige hemellichaam, met een diameter van circa 150 kilometer, moet een paar honderd miljoen jaar geleden in botsing zijn gekomen met een soortgenoot.

Simulaties van ontplofte, sterk gemagnetiseerde sterren die ineenstorten tot zwarte gaten laten zien dat deze sterren hun magnetische velden doorgeven aan hun ‘nakomelingen’.

De planetoïde 99942 Apophis vormt voorlopig geen bedreiging voor onze planeet, maar de aarde vormt mogelijk wel een bedreiging voor Apophis.

Amerikaanse wetenschappers opperen dat er een verband bestaat tussen donkere energie en het aantal zwarte gaten in het heelal.

Miljarden jaren geleden – lang voordat er leven was zoals wij dat nu kennen – sloegen er regelmatig meteorieten in op onze planeet. Eén van deze inslagen, ’S2’ genoemd, vond zo’n 3,26 miljard jaar geleden plaats. En dat had onverwachte gevolgen.

Sommige wetenschappelijke disciplines hebben baat bij versnelling. Zo maakt de razende ontwikkeling van artificiële intelligentie ruimtevaartonderzoek mogelijk dat eerder ondenkbaar was.

Tauridenzwerm is een spoor van ruimtepuin dat geregeld in de buurt van de aarde komt. Nieuw onderzoek bracht de dreiging daarvan in kaart.

De James Webb-ruimtetelescoop heeft de gassen in kaart gebracht die de zogeheten centaur 29P uitstoot. Wat kunnen we daaruit afleiden? 

Astronomen hebben een kolossale infraroodkaart van de Melkweg gepubliceerd die meer dan anderhalf miljard objecten omvat – de meest detailrijke die ooit is gemaakt.

In de miljoenen jaren daarna viel het materiaal van de ring geleidelijk naar de aarde, waardoor een piek in het aantal meteorietinslagen optrad.

Technici hebben met succes een probleem opgelost met de chemische stuwraketjes van de Voyager 1, die ervoor zorgen dat deze oude ruimtesonde op de aarde blijft gericht.

Onderzoekers identificeerden verschillende materialen, waaronder bepaalde types kunststoffen, rubber en synthetische vezels, die astronauten kunnen beschermen tegen kosmische straling op Mars.

Jarenlang dachten astronomen dat de Melkweg voorbestemd was om over een paar miljard jaar te botsen met zijn naaste grote buur, het Andromedastelsel. Maar uit een nieuwe computersimulatie blijkt dat er vijftig procent kans is dat de dreigende botsing uitloopt op een nipte misser – in eerste instantie althans.

Astronomen hebben ontdekt dat de magnetische activiteit van de zon – anders dan werd aangenomen – een significante invloed heeft op haar seismische eigenschappen. En die worden weer gebruikt om onder meer de leeftijd van een ster te bepalen.

Wetenschappers hebben de oorsprong en samenstelling achterhaald van de planetoïde die 66 miljoen jaar geleden een massa-uitsterving veroorzaakte op aarde. Nieuw onderzoek wijst erop dat de boosdoener een zeldzaam soort koolstofhoudende planetoïde was, afkomstig van buiten de baan van Jupiter.

Een van de dichtstbijzijnde sterren wordt vergezeld door een kolossale reuzenplaneet, minstens zes keer zo zwaar als Jupiter. De ster, Epsilon Indi geheten, is zelf een flinke slag kleiner, koeler en lichtzwakker dan de zon.

Het smelten van de ijskappen op Groenland en Antarctica vertraagt de rotatiesnelheid van de aarde, waardoor de dag een beetje langer wordt. Gaan we daar iets van merken?