De koning en de papegaaiduiker

Wie dacht dat er nog nooit zoveel aandacht was voor koken en eten als in onze tijd, waarin we om de oren worden geslagen met kookprogramma’s op tv en kookboeken in de boekenwinkel, is er aan voor de moeite. Een 18de-eeuwse Engelse menuverzameling bewijst dat er aan het Engelse hof toen al duchtig geëxperimenteerd werd.

Papegaaiduikers, leeuweriken en andere zangvogels, everzwijnhoofden: het zijn maar een paar van de speciale ingrediënten die hun opwachting maakten aan de rijk gevulde tafels van het Engelse hof in de 18de eeuw. Dat kunnen we opmaken uit een verzameling koninklijke menu’s die vorige week op een veiling opgekocht werden door de Historic Royal Palaces, een Britse erfgoedvereniging die koninklijk erfgoed wil bewaren en ontsluiten. De menu’s dateren uit de jaren 1736 en 1737, en vertellen dag tot dag wat er werd gegeten aan het hof van koning George II.

Om te beginnen blijkt duidelijk dat de koning niet vies was van een experimentje in de keuken. Dat had zo zijn redenen: hoe exotischer de gerechten, hoe rijker de gastheer die ze liet serveren. Een kwestie van status dus. In het geval van het everzwijnhoofd ging het dan weer om het toen gangbare principe om niets te verspillen, en alles van kop tot teen op te eten.

Het document bevat nog andere interessante aanwijzingen. Zo werd er toen al verse ananas gegeten, die afkomstig was uit de allereerste serres die toen in Londen werden aangelegd. Thee duikt dan weer maar één keer op, terwijl je nu nauwelijks iets meer Brits dan thee kunt bedenken.

Meer lezen over eetgewoonten en voeding door de eeuwen heen? Begin maart komt Memo nr. 9 uit, die rond dit thema draait.