Historische zonnekloppers

In oude manuscripten hebben wetenschappers verslagen van de activiteit van de zon gevonden die veel ouder zijn dan die van Galilei.

Wetenschappers namen altijd aan dat er geen gegevens waren over de zonneactiviteit, tot Galileo Galilei in de vroege zeventiende eeuw de moderne astronomie lanceerde. In oude documenten wereldwijd vonden historici en astronomen van de Universiteit van Kyoto, Japan, tientallen verwijzingen van zonnevlekken, poollicht en andere opmerkelijke verschijnselen die teruggaan tot de zevende eeuw. Je moet ze wel beter interpreteren dan Galileo.

Met boomringen, ijskernen en sediment kan je enkele vaststellingen over het weer en klimaat van vroeger doen, maar poollicht of zonneactiviteit laten geen sporen na. Wetenschappers namen honderden manuscripten door uit China, Japan en Europa van de zevende tot de tiende eeuw. Daarin vonden ze telkens weer beschrijvingen van ‘witte regenbogen’ of ‘ongewone regenbogen’ in documenten uit dezelfde periode. Aangezien de auteurs op grote afstand van elkaar woonden, kan je hun beschrijvingen alleen interpreteren als poollicht.

Met een verslag van de zonneactiviteit dat heel ver teruggaat, kan je modellen ontwikkelen waarmee wetenschappers meer te weten komen over pakweg magnetische krachten en hun invloed op het klimaat. Of met meer kennis van zonnevlammen kunnen ze defecten aan satellieten voorspellen. (rn)