De vruchtbaarste plekken op de Afrikaanse savanne weerspiegelen de trekroutes van vroegere herders.
De savanne ten zuiden van de Sahara mag er dan op vele plekken ongerept uitzien, wie beter kijkt ziet dat het landschap in grote mate is vormgegeven door de mens – zelfs als het er op en top natuurlijk uitziet.
Volgens Amerikaanse biologen zijn vele van de vruchtbaarste plekken in de savanne – de biodiversiteitshotspots – het resultaat van eeuwenoude bemesting door uitwerpselen van vee zoals runderen, schapen en geiten. Vee dat werd gehouden door herders die in de (Afrikaanse) prehistorie van grasland naar grasland trokken en hun kuddes tijdelijk opsloten in kralen.
"In de ondergrond van elk van de nederzettingen waren nog resten van meststoffen aanwezig, sommige zelfs ouder dan 3.000 jaar"
De wetenschappers namen de savanne in het zuidwesten van Kenia onder de loep. Daar vonden ze sporen terug van vijf tijdelijke, neolithische nederzettingen. In de ondergrond van elk van de nederzettingen waren nog resten van meststoffen aanwezig, sommige zelfs ouder dan drieduizend jaar. Op de landkaart vielen de de nederzettingen netjes samen met de vruchtbare plekken in de Keniaanse savanne.
