Nieuwe blik op afstamming zuidelijke indianen

Nadat de eerste mensen via de Beringlandbrug in Amerika waren aangekomen (vanaf circa 18.000 vóór Christus), trok één groep langs de ijsvrije kust en eilanden zuidwaarts – dit gebeurde natuurlijk niet door dezelfde mensen, maar door een opeenvolging van generaties. Wat later trok een andere groep oostwaarts, toen er zich een corridor had gevormd tussen de terugtrekkende ijskappen op het Noord-Amerikaanse continent.

Op hun weg naar het zuiden stichtte de eerste groep enkele nederzettingen, waarvan Clovis in New Mexico (dertienduizend jaar oud) wellicht de bekendste is. De eerste Amerikanen bleven echter verder zuidwaarts gaan en zo werd uiteindelijk ook Centraal- en Zuid-Amerika bevolkt.

Archeologen dachten altijd dat de oorspronkelijke bevolking van Latijns-Amerika afstamde van de groep die ook de Clovis-cultuur had voortgebracht. Maar uit de resultaten van een genoomanalyse bij moderne indianen én van onderzoek op oud DNA komt een heel ander beeld naar voren.

Bij de huidige nazaten van de oorspronkelijke bevolking van het zuidelijke deel van het Amerikaanse continent (de ‘zuidelijke indianen’, zeg maar) voert een groot deel van het DNA terug naar de groep die zich tussen achttienduizend en vijftienduizend jaar geleden had afgesplitst, en naar het oosten van het huidige Canada was getrokken – om daar de gebieden rond de Grote Meren te gaan bevolken. Volgens het internationale team van onderzoekers dat de studie uitvoerde, is er dus een directe genetische lijn tussen de indianen in Latijns-Amerika, en de natives in het oosten van Canada en de Verenigde Staten.

Op de een of andere manier moeten de twee groepen eerste Amerikanen dus weer samengekomen zijn vóór ze Centraal- en Zuid-Amerika introkken. Waar dat precies gebeurde, en wanneer, blijft voorlopig een raadsel.

Bron: Toomas Kivisild, Cambridge University, VK in Science