Blijvende gehoorschade is te voorkomen

Wie na een luide knal snel ingrijpt, kan permanente gehoorschade vermijden.

Uit onderzoek bij muizen blijkt dat luide knallen geen structurele schade veroorzaken aan het slakkenhuis in het binnenoor – wat onomkeerbaar is - maar alleen de haarcellen en de cellen van de gehoorzenuw in het oor beschadigen. Dit is schitterend nieuws voor al wie tijdelijk doof is na een bomaanslag, de ontploffing van een airbag of een te luide drumsolo op een festival, want het betekent dat permanente schade kan worden voorkomen.

Onderzoekers van Stanford University in Californië stelden muizen bloot aan een luide knal en onderzochten onmiddellijk daarna met een CT-scanner wat het effect daarvan was op alle onderdelen van het oor. De geluidsgolven kwamen via de oorschelpen van de muizen in de gehoorgang terecht, waar ze het trommelvlies raakten dat onder invloed van de golven begon te trillen. Het trillende trommelvlies bracht de beentjes van het middenoor in beweging, wat op zijn beurt een effect had op de vloeistof waarmee het slakkenhuis is gevuld en op de haarcelletjes, die op de wanden van het slakkenhuis zitten en die met de beweging van de vloeistof meewiegen. Die beweging werd omgezet in elektrische impulsen die naar de hersenen werden gestuurd.

De onderzoekers stelden vast dat er na een knal een groot aantal haarcellen en cellen van de gehoorzenuw verloren gingen, maar dat dat niet onmiddellijk gebeurde. De grootste schade die na een knal plaatsvond, was het gevolg van de reactie van het immuunsysteem op de beschadigde cellen, meer bepaald de vorming van littekenweefsel om de wonde te helpen herstellen. Door dat littekenweefsel konden de haarcelletjes zich minder goed bewegen en werkte het gehoormechanisme niet meer zoals het hoorde.

De onderzoekers zijn ervan overtuigd dat als ze de vorming van dit littekenweefsel kunnen voorkomen, ze de schade aan het gehoor kunnen beperken. Ze gaan nu onderzoeken met welke medicijnen ze dat kunnen verwezenlijken. (ev)