Voor het eerst is longkanker wereldwijd niet meer de meest gediagnosticeerde vorm van kanker. Dat is sinds vorig jaar borstkanker bij vrouwen.
Uit de Global Cancer Statistics 2020 van de American Cancer Society blijkt dat in 2020 wereldwijd 19,3 miljoen nieuwe gevallen van kanker werden vastgesteld en dat daarvan 2,3 miljoen of zo’n 11,7 procent vrouwen waren met borstkanker. Longkanker volgde met 11,4 procent, colorectale kanker met 10 procent, prostaatkanker met 7,3 procent en maagkanker met 5,6 procent.
De incidentie van borstkanker neemt vooral toe in landen waar de incidentie van borstkanker tot voor kort historisch laag was. Dramatische veranderingen in levensstijl hebben volgens de auteurs van het rapport het aantal risicofactoren voor borstkanker doen toenemen, zoals overgewicht, lichamelijke inactiviteit, alcoholgebruik, het uitstellen van het krijgen van kinderen, minder geboortes en minder borstvoeding.
Toch blijft longkanker de belangrijkste doodsoorzaak door kanker. Daarvan werden vorig jaar 1,8 miljoen sterfgevallen geteld - 18 procent van het totaal aantal doden door kanker. Colorectale kanker volgt met 9,4 procent, leverkanker met 8,3 procent, maagkanker met 7,7 procent en borstkanker bij vrouwen met 6,9 procent. Ongeveer twee derde van de sterfgevallen aan longkanker is aan roken toe te schrijven. 80 procent van de rokers is te vinden in landen met een laag of gemiddeld inkomen.
Toekomst
Volgens het rapport zullen er in 2040 naar schatting 28,4 miljoen nieuwe kankergevallen zijn, een wereldwijde stijging van 47 procent ten opzichte van 2020. Volgens de onderzoekers neemt de kankerincidentie en -sterfte wereldwijd snel toe en weerspiegelt dit zowel de vergrijzing en de groei van de bevolking, als veranderingen in het voorkomen en in de verspreiding van de belangrijkste risicofactoren voor kanker, waarvan er een aantal samenhangen met de sociaaleconomische ontwikkeling.
De auteurs van het rapport waarschuwen dat de toenemende incidentie van kanker de gezondheidszorgsystemen zou kunnen overweldigen. Inspanningen om een duurzame infrastructuur op te bouwen voor de verspreiding van bewezen kankerpreventiemaatregelen en de verlening van kankerzorg in landen die zich in een overgangsfase bevinden, zijn volgens hen van cruciaal belang voor de wereldwijde bestrijding van kanker.
