Brengen gouddeeltjes soelaas tegen alvleesklierkanker?

Omdat noch chemotherapie, noch bestraling veel vat hebben op pancreaskanker staat een diagnose met de ziekte zowat gelijk met een doodvonnis. Vorsers zoeken intussen naarstig naar een alternatieve behandeling, bijvoorbeeld door gebruik te maken van nanodeeltjes.

Bij een kwaadaardige gezwel in de alvleesklier is er maar één optie tot redding: de tumor in z’n geheel wegsnijden. Is dat niet mogelijk, dan volgt doorgaans al na een paar maanden het overlijden van de patiënt – alvleesklierkanker wordt doorgaans pas heel laat ontdekt.

Het is dan ook een van de meest agressieve kankers: minder dan vijf procent van de patiënten is vijf jaar na de eerste diagnose nog in leven. Dat komt voornamelijk door de sterke groei en migratie van de kankercellen in de alvleesklier: de tumor woekert onophoudelijk voort.

Eerder hadden oncologen al ontdekt dat goudnanodeeltjes – minuscule ‘goudklompjes’ – een belangrijke rol kunnen spellen in toekomstige, experimentele kankerbehandelingen. Bij muizen met eierstokkanker zetten de deeltjes immers een rem op de groei en de uitzaaiing van de tumor. Bovendien lijken deze deeltjes het effect van chemotherapie en bestraling te verhogen.

Nu hebben Amerikaanse medici ontdekt dat hetzelfde geldt bij muizen met pancreaskanker. Sterker, de vorsers denken het mechanisme gevonden te hebben waarmee de gouddeeltjes de woekering van de tumor tegenhouden, namelijk door de cellulaire communicatie op de grensvlakken van het gezwel met de gezonde alvleeskliercellen te blokkeren.

Het grote voordeel van nanodeeltjes (goud is een edelmetaal en dus niet reactief) is dat ze niet toxisch zijn voor gezonde cellen. Het is nu wachten op eerste experimenten op menselijke patiënten. (sst)

Priyabrata Mukherjee, Mount Sinai Health System, New York, VS in ACS Nano