Daarom galopperen mensen niet

Paarden galopperen, honden galopperen, zelfs bepaalde tweevoeters zoals vogels en halfapen doen het. Waarom gebruiken wij mensen de blijkbaar populaire bewegingstechniek dan niet om snel vooruit te komen? Op die vraag vonden Vlaamse wetenschappers nu een antwoord.

Wij mensen beschikken over een breed arsenaal aan technieken om ons voort te bewegen: stappen, rennen, springen, huppelen, galopperen enzovoort. Voor dagelijks gebruik beperken de meesten onder ons zich echter tot stappen of rennen. Niemand haalt het in zijn hoofd om in galop een vertrekkende bus alsnog in te halen. Nochtans doen we het in uitzonderlijke omstandigheden wel, bijvoorbeeld bij het afrennen van een helling.


Terug naar de vertrekkende bus: zouden we in galop de bus wel hebben gehaald, en zo ja, waarom doen we het dan niet? Dat onderzochten bewegingswetenschappers van de universiteiten van Gent en Antwerpen. De onderzoekers lieten twaalf vrijwilligers galopperen en bestudeerden ondertussen hun spierbelasting en zuurstofverbruik, maatstaven om de efficiëntie van de menselijke galop te bepalen.
 

De vrijwilligers galoppeerden ongeveer even snel als ze renden, maar de paslengte in galop was een stuk korter. Er werden dus meer passen genomen, waardoor de vrijwilligers zich voor eenzelfde snelheid harder moesten inspannen. Dat was ook te zien in het hogere zuurstofverbruik en de grotere spierbelasting in de heup tijdens galop. En daar is meteen het antwoord op de vraag waarom we niet galopperen: het is gewoon veel vermoeiender dan rennen. Het onderzoek verschijnt binnenkort in het Journal of Experimental Biology. (kv)
 

Sifaka's, galopperende halfapen.