Draagbare temperatuursensor waarschuwt voor complicaties bij kankerpatiënten

Het apparaatje verricht elke twee minuten een meting en verzendt dit draadloos naar de Cloud. Dit is een nieuwe uitvinding van onderzoekers van het University of Michigan Rogel Cancer Center. Het team hoopt hiermee sneller bijwerkingen te detecteren die de lichaamstemperatuur beïnvloeden bij kankerpatiënten. Hierbij kan men denken aan het ontstaan van infecties of ‘cytokine releasing syndrome (CRS)’, een verzameling van symptomen die zich kunnen ontwikkelen als bijwerking van bepaalde soorten immunotherapie.

De studie onderzocht gegevens van 62 patiënten die een behandeling ontvingen tegen hematologische kanker, ofwel bloed- of lymfklierkanker. Hierbij ging het om een zogeheten CAR-T-celtherapie of chemotherapie gevolgd door stamceltransplantatie. Doordat deze patiënten een verzwakt immuunsysteem hebben, zijn zij extra vatbaar voor infecties. De snelheid waarmee artsen antibiotica kunnen toedienen, kan een belangrijke rol spelen bij het bestrijden van mogelijk dodelijke infecties. Gebruik van de sensor zorgde ervoor dat potentieel gevaarlijke koorts ongeveer vijf uur eerder gedetecteerd kon worden dan standaard temperatuurcontroles, die meestal elke vier tot acht uur in het ziekenhuis plaatsvinden.

Hematoloog-oncoloog Barbara De Moerloose (UZ Gent): ‘Wat wel goed is om te beseffen bij het interpreteren van de resultaten, is dat de gezondheidszorgorganisatie in de VS erg verschillend is met die in Europa. In de VS probeert men hospitalisatiekosten te drukken door veel behandelingen in het dagziekenhuis uit te voeren. Op de kinderoncologie afdeling waar ik werk hospitaliseren wij de patiënten tot twee weken na de CAR-T-behandeling om snel te kunnen reageren op een ernstige CRS. Deze patiënten krijgen om de vier uur een temperatuurcontrole, maar dat gebeurt frequenter als de patiënt zich minder goed voelt. Voor deze patiënten, namelijk kinderen met hoog risico op ernstige CRS, heeft de voorgestelde monitor in mijn ogen geen directe meerwaarde.’

‘Voor oncologische patiënten die niet in het ziekenhuis opgenomen zijn, is dit echter een ander verhaal. Hier kan er wel een vroegere detectie van een bloedvergiftiging (bijvoorbeeld na chemotherapie of na stamceltransplantatie) of beginnend CRS plaatsvinden. De zwakste schakel blijft echter wel de fase na de detectie: hoe snel wordt gereageerd op het resultaat van de monitoring? Heeft de patiënt een mantelzorger die hem/haar tijdig naar het ziekenhuis kan brengen? Hoever woont de patiënt van het ziekenhuis?’

Hematoloog in opleiding en onderzoeker op het gebied van CAR-T-therapie Anne Spanjaart (Amsterdam UMC): ‘Het is een interessant artikel. De resultaten zijn veelbelovend, maar vervolgstappen zijn noodzakelijk om te onderzoeken of deze draagbare pleisters ook daadwerkelijk toegevoegde waarde hebben voor de klinische praktijk. Zijn de gemeten koortsepisoden ook daadwerkelijk gerelateerd aan relevante bijwerkingen? Hoe vaak komen er vals positieve metingen voor? Ook zal in vervolgstudies die gebruik maken van een controlegroep duidelijk moeten worden of deze nieuwe manier van meten ook daadwerkelijk resulteert in vroegere behandeling van bijwerkingen.’

Arts-onderzoeker medische oncologie Milan Kos (Amsterdam UMC): ‘Het is een goede ontwikkeling om vooruit te kijken naar mogelijke toepassingen van deze manier van temperatuurmonitoring. Samen met patiënten en CAR T-cel experts uit de nationale CAR-T tumorboard ontwikkelen we vanuit het Amsterdam UMC een ‘’monitoring-app’’ voor patiënten en mantelzorgers in de thuissituatie. Deze app bestaat onder andere uit vragen over aanwezigheid van symptomen en metingen van vitale parameters via wearables. Het toepassen van dit soort ontwikkelingen waarbij monitoring in de thuissituatie plaatsvindt met controle van het medisch personeel, kan worden gebruikt om zorg thuis veiliger te maken. Hierdoor kunnen mensen in de toekomst mogelijk vroeger met ontslag uit het ziekenhuis.’