Fructose geeft je honger

Zoetmaker scoort slechter dan glucose.

In de Verenigde Staten bulken de supermarkten van de voedingswaren met fructose. Het zit namelijk in de populaire zoetmaker high fructose corn syrup, een soort maisstroop. In Europa grijpt men eerder naar saccharose (tafelsuiker), een mengeling van glucose en fructose.
 

Hoe reageren wij op deze zoetstoffen? Onderzoekers van de Yale School of Medicine (New Haven, Connecticut) stopten twintig gezonde volwassenen onder een MRI-scanner. Eén keer nadat ze een fructosedrankje hadden gedronken, en één keer na glucose-inname. De glucose bleek in de hersenen van de proefkonijnen de bloedcirculatie in de hersenen af te zwakken, en de activiteit in de hypothalamus, de insula en het striatum te verminderen. Deze breinregio’s staan onder meer in voor onze appetijt, motivatie en voor een gevoel van beloning. Glucose zorgde bijgevolg voor een gevoel van verzadigdheid en volheid.
 

Dat was bij fructose veel minder het geval. Deze zoetstof zorgde ervoor dat we minder verzadigingshormonen aanmaakten dan bij glucose-inname. Door fructose gaan we mogelijk meer eten, stellen de onderzoekers.
 

De gemiddelde Amerikaan krijgt elke dag zowat 50 gram fructose binnen. Niet alleen via frisdrank en koekjes; ook op het eerste gezicht ongezoete voedingsproducten zoals soep, brood, tomatenpasta en voorverpakte slaatjes bevatten high fructose corn sirup. In Europa is deze zoetstof nooit populair geworden. De fructose in ‘onze’ zoetstof saccharose zou minder schadelijk zijn omdat ze gebonden is aan een glucosemolecule. ‘Vrije’ fructose krijgen wij voornamelijk binnen via honing, bessen, bananen of appels, waar het van nature in zit. (lg)