'Nood aan een standaardmenu voor proefmuizen'

Kookprogramma’s, -boeken, -beurzen en -magazines … Nooit was er zoveel aandacht voor eten. Alleen de wetenschap hinkt wat achterop, en dat vinden ze bij Nature jammer. Het vakblad pleit niet voor meer voedingsonderzoek, maar voor meer aandacht voor het menu en de levensomstandigheden van proefdieren.

Wat proefmuizen eten, kan de uitkomst van onderzoek beïnvloeden, net als andere factoren, zoals de inrichting van hun kooien en het lichtregime in hun verblijven. Soms bevat het voer van de dieren hormonen of hormoonverstorende stoffen, die het onderzoek naar kanker en andere ziektes kunnen vertroebelen. Waar de muizen vandaan komen, en wat ze eten, beïnvloedt hun darmflora. En die bacteriegemeenschap in hun darmen beïnvloedt op haar beurt hoe de muizen reageren op experimenten.

Therapieën die in muizen veelbelovend lijken, werken vaak niet bij mensen. Maar vaak werken ze ook niet bij andere muizen

Dat muizen zijn wat ze eten, werd wel heel duidelijk in een Japans experiment met mogelijk de beste gevoede proefdieren ooit. In een poging de weldaden van het Japanse voedingspatroon van weleer te onderzoeken, kregen de muizen gerechten voorgeschoteld die Pascal Naessens zouden doen watertanden – ware het niet dat alles werd gemixt en met de klassieke labkost vermengd: rijst met vis en zeewiervlokken, bonen met misosoep, Japanse spinazie, makreel, wakame zeewier, garnalen met chilisaus … Een andere groep kreeg spek met eieren, hamburgers met salade, aardappelen en andere ‘moderne’ kost. Zoals verwacht, leefden de muizen die hun hele leven het traditionele Japanse menu hadden gegeten het langst, en ze bleven het langst gezond.

Therapieën die in muizen veelbelovend lijken, werken vaak niet bij mensen. Maar vaak werken ze ook niet bij andere muizen. Dat zou wel eens kunnen liggen aan wat de diertjes te eten kregen. Daarom zou het goed zijn als het vermelden van het muizenmenu in wetenschappelijke studies voortaan dagelijkse kost wordt.

Elke maand becommentarieert een Eos-redacteur in minder dan 300 woorden een vreemde kronkel in de wetenschap. In het aprilnummer schreef Dieter De Cleene over het voedsel van proefdieren.