Ook ’s nachts werken schadelijke zonnestralen na

Het huidpigment melanine zorgt er voor dat zonnebaders DNA-schade kunnen oplopen uren nadat ze het strand verlaten.

UV-straling uit de zon geeft ons lichaam de broodnodige vitamine D, maar wie te lang op het strand ligt riskeert naast een roodverbrande huid ook DNA-schade en op lange termijn huidkanker. Melanine, waarvan hoeveelheid en type onze huidskleur bepaalt, maakt DNA-schade ook mogelijk uren nadat u uit de zon stapte, aldus nieuw internationaal onderzoek. Tot nu toe dachten wetenschappers dat het huidpigment enkel goed deed, omdat het UV-straling van de zon of zonnebank blokkeert.

Weefselschade treedt normaal gesproken op binnen de seconde na UV-blootstelling. Maar uit tests op cellen van muizen en mensen blijkt dat in melanocyten, melanine producerende cellen, de effecten van UVa-straling nog meer dan 3 uur werken nadat de laatste zonnestralen de huid beschenen. UVa, dat meer dan 90 procent van de UV-straling uitmaakt, produceert in de melanocyten reactieve zuurstof en stikstof en activeert op die manier een elektron in het melanine. De energie die bij dit proces vrijkomt beschadigt het DNA.

Gelukkig kan je hier ook een oplossing voor vinden, zegt co-auteur Douglas Brash van de Yale University School of Medicine. ‘Omdat het een langzaam proces is dat enkele uren tijd vraagt geeft het ons een kans om in te grijpen. We kunnen stoffen ontwikkelen om de energie te verdrijven voor het bij het DNA geraakt.’ Brash ziet het een soort zonnecrème om te gebruiken ná het strandbezoek. (tn)