Dat jonge artsen hard werken, is zelfs in hun cellen te zien.
Stress wordt al langer aan veroudering gelinkt, maar over het achterliggende mechanisme bestaat nog veel onduidelijkheid. Uit een nieuwe studie bij artsen blijkt dat de verklaring mogelijk te vinden is bij telomeren.
Telomeren beschermen de uiteinden van de chromosomen. Bij elke celdeling worden ze een beetje korter en onstabieler. Uiteindelijk kan de cel niet meer delen en sterft ze af. De lengte van de telomeren zegt daarmee iets over de ouderdom van cellen. Oude cellen hebben chromosomen met kortere telomeren dan jonge cellen.
Amerikaanse onderzoekers gebruikten die eigenschap om de veroudering van jonge artsen te evalueren op celniveau. Ze volgden 250 pas afgestudeerde artsen tijdens hun eerste jaar als assistent. Dat eerste jaar is doorgaans erg stressvol. De jonge artsen kloppen werkweken van soms meer dan tachtig uren in mentaal erg belastende omstandigheden. De wetenschappers maten net voor en net na dat eerste jaar de lengte van de telomeren van de jonge artsen. Die bleken zes keer sneller te zijn verkort dan bij normale mensen.
Het verkorten verliep evenredig met het aantal uren dat de artsen per week hadden gewerkt. De jonge proefpersonen verouderden op celniveau veel sneller dan hun leeftijdsgenoten. Eerste auteur Kathryn Ridout gebruikt haar studie om betere werkomstandigheden voor jonge artsen te bepleiten.
