Onze hersenen kalibreren voortdurend wat we zien, op basis van wat we eerder hebben gezien.
Gemiddeld knipperen we elke vijf seconden met onze ogen. Ons lichaam doet dit automatisch zodat onze oogballen vochtig blijven. En net als met onze ademhaling merken we het nauwelijks – alleen als we er bewust op letten. En dus zien we de donkere leegte niet écht die ons zicht elke vijf seconden afbreekt (als ware het een diaprojectie waarbij er zeer snel van dia wordt gewisseld).
Duitse wetenschappers hebben onderzocht hoe dit komt. Ze konden een gebiedje in de hersenen identificeren dat ons in staat stelt visuele informatie gedurende een korte tijd vast te houden. Hetzelfde gebied plakt dus ook de afzonderlijke episodes van ons zicht dus schijnbaar naadloos aan elkaar.
Het hersengebied ligt centraal in de prefrontale cortex. Van het gebied was al bekend dat het een belangrijke rol speelt in ons kortetermijngeheugen, en tijdens het maken van beslissingen. De wetenschappers onthulden de voorheen onbekende functie van het hersengebied via experimenten op mensen met epilepsie. Zo leerden ze dat het een soort van kalibrerende werking heeft op ons zicht – en misschien ook op onze andere zintuigen. Binnenkomende beelden worden daarbij automatisch gekalibreerd (en eventueel lichtjes gecorrigeerd) op basis van wat we de seconden ervoor hebben waargenomen.
