Zo ontstaat runner’s high

Uit onderzoek blijkt dat endorfines niet de hoofdrolspeler zijn bij het fenomeen runner’s high. Proeven tonen aan dat de stof anandamide een grotere impact heeft op de roes die we ervaren na een zware inspanning.

Vroeger dachten wetenschappers dat het aangename gevoel na een zware fysieke inspanning ontstond doordat het lichaam endorfines aanmaakt. Maar endorfines zijn te groot om door te bloed-hersenbarrière te geraken. Dus onderzochten ze andere moleculen die misschien een rol spelen bij het gevoel dat onder andere hardlopers ervaren.

Uit proeven met muizen bleek dat de diertjes na vijf uur lopen een hogere dosis endocannabinoïden bezaten, die de neurotransmitter anandamide positief beïnvloeden. Die stof speelt een grote rol bij pijn, depressie en het geheugen. De muizen waren na het lopen beduidend minder gevoelig voor pijn en angst.

Vervolgens bekeken de onderzoekers het effect van cannabinoïdereceptoren met behulp van geneesmiddelen zoals rimonabant (merknaam Acomplia). Dat middel blokkeert de endocannabinoïdreceptor in de hersenen. Gedrogeerde muizen vertoonden na het lopen dezelfde verschijnselen als de proefdiertjes die niet hadden gelopen, omdat rimonabant de werking van de receptor verhindert. Daardoor kan die niet binden aan de anandamide.

De onderzoekers vergeleken het effect van endorfines met dat van de endocannabinoïdreceptoren aan de hand van bepaalde geneesmiddelen die de vrijgave van endorfines beletten. Na die proef bleek dat de muizen mét een verhoogde waarde endorfines exact hetzelfde gedrag vertoonden als muizen zonder endorfines in het lichaam. Endorfines zijn dus niet de oorzaak van het euforische gevoel dat sporters ervaren tijdens of na een fysieke inspanning. Endocannabinoïden spelen daarentegen wel een grote rol bij runner’s high. (aw)