Betrokken mannetje maakt wijfje vruchtbaarder

Volgens nieuw onderzoek kunnen mannetjes – of mannen, want de resultaten gelden voor zoogdieren én mensen – die de zorg voor hun wijfje en kroost serieus nemen rekenen op een verhoogde vruchtbaarheid van hun partner.

Britse biologen bekeken het effect van de mannelijke betrokkenheid in de nestzorg – om een term te gebruiken die zowel voor het dierenrijk als de mensenwereld opgaat – op het voortplantingsratio bij de vrouw (of het wijfje). Die betrokkenheid maten ze aan de hand van de hoeveelheid voedsel die het mannetje binnenbracht – zowel voor het wijfje als zijn nakomelingen – en de directe zorg voor de jongen.

Dat vaderlijke nestzorg eerder uitzondering dan regel is, blijkt uit cijfers. Zo zou het mannetje bij slechts 10 procent van alle zoogdieren voor eten voor z’n kroost zorgen. Vanuit evolutionair perspectief is dat nog niet eens zo slecht bekeken, want nestzorg kan een serieuze streep trekken door de kansen om met andere wijfjes te paren. Langs de andere kant: bij alle zoogdieren investeren de wijfjes ontzettend veel tijd en energie in het grootbrengen van hun kroost.

Britse onderzoekers van Hull University, Verenigd Koninkrijk, namen 529 zoogdiersoorten onder de loep, waaronder dus ook de mens, en bestudeerden enerzijds de betrokkenheid in de nestzorg van de mannetjes en anderzijds het reproductieve succes van de wijfjes. Wat bleek? Mannetjes die hun wijfje en jongen mee van voedsel voorzagen konden gemiddeld rekenen op een ruimer kroost. Bovendien zagen de biologen dat bij mannetjes die daarnaast ook nog eens hielpen bij de directe zorg – op de jongen letten en ze bezighouden – het wijfje kortere borstvoedingsperiodes had. Daardoor konden deze wijfjes tijdens hun vruchtbare leven dus méér nakomelingen produceren. De vaderlijke zorg zou daardoor op de lange termijn de kansen gaaf houden op een succesvolle voortplanting, wat op de korte termijn niet het geval is. (sst

Het onderzoek is gepubliceerd in Nature Communications.