Gesteenten getuigen van stabiele klimaatcyclus

De excentriciteit van de ellips die onze planeet jaarlijks rond de zon beschrijft, is al zo goed als gelijk aan nul. Dit betekent dat de ellips zeer sterk op een cirkel gelijkt. Maar de excentriciteit verandert ook lichtjes in de loop der tijden. Hierdoor varieert de vorm van de baan van de aarde om de zon tussen een quasi-cirkel en een ‘zwak uitgesproken’ ellips. Deze variatie zou een gevolg zijn van de gecombineerde aantrekkingskracht van Venus (de meeste nabije planeet) en Jupiter (de grootste planeet in het zonnestelsel). Volgens astronomen zou ze een periode bezitten van 405.000 jaar.

Amerikaanse geologen hebben nu voor het eerst tastbaar bewijs gevonden voor die astronomische cyclus. Ze troffen die aan in diepe gesteente in de staten Arizona, New York en New Jersey. De gesteenten zaten op een diepte die correspondeerde met het late Trias, meer bepaald met het tijdvak van 215 tot 209 miljoen jaar geleden. Dit is de periode waarin de eerste dinosauriërs opkwamen.

De wetenschappers vonden duidelijke sporen van een wisselend klimaat in het sedimentgesteente – in de vorm van overwegend natte en droge omstandigheden. Bovendien konden ze de sporen linken aan de periode van 405.000 jaar, zoals voorspeld door de astronomen.

De klimaatcyclus blijkt een van de meeste stabiele cycli in de geschiedenis van onze planeet. De bekende Milankovic-cycli – die de opeenvolging van ijstijden en interglacialen bepalen – vertonen bijvoorbeeld een veel grilligere evolutie.