Groenlandse walvis is de jazzmuzikant van de noordpool

Vogels en zoogdieren gebruiken zang om zichzelf te identificeren als individu of lid van een groep. Terwijl mensen voornamelijk visueel ingesteld zijn, is geluid voor mariene dieren de enige manier om zich te navigeren, voedsel te vinden en te communiceren. Ook de groenlandse walvis zingt tijdens het broedseizoen, deze valt voor de soort in de winter.

Na een algemene studie naar het geluid van walvissen werd het duidelijk dat de groenlandse soort zeer complexe geluiden produceert. En dus maakten onderzoekers van de Universiteit van California vier winters lang opnames van de optredens die de walvissen aan elkaar geven. Met gebruik van een hydrofoon, een apparaat dat reageert op verandering in druk en op die manier geluid op kan nemen onder water.

Het resultaat was verbazingwekkend. De soort heeft een zeer groot repertoire, waarbij bepaalde types van liedjes nooit worden herhaald doorheen de verschillende jaren. Verder zijn het enthousiaste zangers, die doorheen de wintermaanden hard en aan een stuk door zingen.

Op dit moment is er weinig duidelijkheid over waarom de groenlandse walvis op zo een complexe manier zingt. Zo weten de onderzoekers niet of enkel de mannetjes de geluiden maken, of verschillende individuen dezelfde liedjes zingen en of het wijsje altijd verandert.

De walvis is vergeleken met een andere enthousiaste zanger, de bultrug. Terwijl de zang van deze soort eerder klassiek is, zingt de groenlandse walvis voornamelijk jazz. Het geluid is vrijer.

Verder suggereert de data dat de walvis gelijkenissen vertonen met de molothrus en de sturnella. Beiden zangvogels met een zeer diverse en altijd veranderlijke hymnes.