Wie bladgroen zegt (of chlorofyl), zegt fotosynthese. Toch zijn er organismen mét bladgroenkorrels die er niks mee aanvangen.
Koraalriffen zijn hotspots van biodiversiteit. In en op de riffen leven duizenden verschillende dier-, planten- en schimmelsoorten in symbiose met elkaar. Een van de (in aantal) belangrijkste bewoners zijn de ‘corallicoliden’, eencelligen die behoren tot dezelfde familie als de malariaparasiet.
Canadese biologen hebben nu ontdekt dat de eencelligen, net als tal van (andere) bacteriën zoals cyanobacteriën en blauwalgen, over bladgroenkorrels beschikken (ook wel chlorofyl genoemd). Die vormen de kern van het fotosynthesemechanisme waarmee planten – en dus sommige micro-organismen – zonlicht en CO2 omzetten in voedingsstoffen, met als ‘uitstoot’ zuurstof.
Het bizarre is dat de corallicoliden helemaal niet aan fotosynthese blijken te doen. Integendeel, in plaats van hun energie uit zonlicht te halen, doen ze zich te goed aan de vele microscopische nutriënten die rondzweven in en rond de koraalriffen, die hun thuis vormt.
Nog vreemder is dat ook het DNA van de eencelligen volledig is uitgerust voor fotosynthese. Ze beschikken over alle benodigde genen. Klaarblijkelijk hebben die – en het verbonden chlorofylapparaat – dus nog een andere nuttige functie dan de fotosynthese. Welke functie dat dan mag zijn, daar hebben de onderzoekers het raden naar.
