Plastic afval ruikt naar voedsel

Er vliegt vandaag geen zeevogel meer rond zonder plastic in zijn maag. Ze zien het plastic verkeerdelijk aan voor kril, hun favoriete voedsel. Het plastic verstopt de maag, veroorzaakt een vals gevoel van voldoening en leidt daardoor vaak tot de hongerdood. Amerikaanse onderzoekers ontdekten nu dat vogels niet door hun ogen, maar door hun neus op het verkeerde been worden gezet.

Marien plastic geeft immers een geur van een zwavelige component af waarop zeevogels al duizenden jaren vertrouwen om hun voedsel te vinden. ‘Eigenlijk hebben we geen goed begrip van wat vogels zien’, zegt betrokken onderzoeker Matthew Savoca. ‘We vinden wel meer plastic in de magen van vogelsoorten met een minder goed zicht. Maar in ons onderzoek stelden we vast dat het zicht ondergeschikt is aan de reuk. Hoe goed een vogel ook ziet, als zijn neus hem vertelt dat er in een bepaald gebied veel voedsel aanwezig is, dan zal hij vaker plastic verkeerdelijk voor voedsel aanzien.’

De studie helpt daarom verklaren waarom sommige vogelsoorten meer plastic in hun magen hebben dan andere. Zogenaamde buissnaveligen, waartoe onder andere de albatros en stormvogels behoren, hebben een uitmuntend reukvermogen, dat ze gebruiken om voedsel te zoeken. Deze soorten hebben ook meer plastic in hun maag.

Om te onderzoeken hoe marien plastic ruikt, plaatsten de wetenschappers een netje met stukjes plastic die weken lang in zee. De stukjes lieten ze vervolgens analyseren door een geuronderzoeker, die zich normaal bezig houdt met onderzoek naar wijnaroma’s. Uit de chemische analyse bleek dat het plastic ruikt naar een zwavelgeurcomponent, dimethylsulfide, die wordt afgegeven door de algen die de stukjes plastic bevolken.

Die geurcomponent is voor vogels wat de geur van vers gebakken brood (of frieten) voor ons is. Dimethylsulfide wordt vrijgegeven door algen wanneer ze door kleine diertjes zoals kril worden opgegeten, en dat kril is de favoriete maaltijd van veel zeevogels. De studie stelde vast dat zeevogels die de geur van dimethylsulfide onweerstaanbaar vinden, zes keer meer geneigd zijn om plastic te eten.

De onderzoekers menen dat deze bevindingen kunnen leiden naar nieuwe strategieën om vogels te beschermen tegen de “hongerdood door plastic”. Ze wijzen daarbij bijvoorbeeld richting materiaalwetenschappers, die plastic kunnen ontwerpen waarop algen zich minder makkelijk vestigen en bijgevolg geen geur kunnen afgeven. Of we kunnen ook gewoon minder afval in zee gooien, natuurlijk…