De bekende Belgische poolreiziger overleed afgelopen nacht tijdens een expeditie op Groenland.
Hij ondernam meerdere expedities op de Noord- en Zuidpool. In 1998 vestigde hij samen met Alain Hubert een wereldrecord door het Antarctische continent over te steken zonder bevoorrading van buitenaf. Ze haspelden liefst 3.924 kilometer af in minder dan honderd dagen. Ook in 2002 probeerden ze te stunten, deze keer aan de andere kant van de aarde, door zich te wagen aan de langste autonome oversteek ooit van de Arctische oceaan. Helaas moesten ze hun expeditie ongeveer halverwege staken, onder meer door de slechte staat van het ijs, een direct gevolg van de opwarming van de aarde.
Eos-redacteur Els Verweire sprak in 2007 met Dixie Dansercoer en Alain Hubert. Hieronder enkele fragmenten uit dat interview.
In februari 2002 ondernamen jullie een poging om de Noordpool over te steken. Dat had toen de langste tocht ooit moeten worden die ontdekkingsreizigers autonoom hadden ondernomen, namelijk 2.400 kilometer van de Nieuw-Siberische eilanden naar Ward Hunt op Ellesmere Eiland. De tocht zou 100 dagen duren, maar na 68 dagen moesten jullie opgeven. Wat was er precies verkeerd gelopen?
DD: ‘We zijn graag pioniers en vinden dat avontuur altijd een beetje avontuur moet blijven. Dus waren we vertrokken vanop ongekend terrein, niet vanop een standaard vertrekplaats waarvan je op voorhand weet hoe het ijs er reageert. Daardoor hebben we in het begin van de expeditie veel tijd verloren. Bovendien was de winter in 2002 uitzonderlijk zacht geweest en begon het ijs aan de randen van de ijskap, waar onze vertrekplaats zich bevond, al weg te smelten, wat het terrein nog moeilijker maakte. En tot overmaat van ramp hadden we onszelf de strenge spelregel opgelegd de expeditie in volledige autonomie te ondernemen. We vertrokken met andere woorden met alles wat we onderweg nodig hadden in onze slede. Zo sleurden we elk 185 kilogram voedsel en materiaal mee, een voorraad voor de honderd dagen die onze tocht volgens onze berekeningen zou duren. Die uiterst zware last in combinatie met het abnormaal dunne ijs voor de tijd van het jaar heeft ons onze nek gekost.’
Zijn de problemen aan de Noordpool vergelijkbaar met die op Antarctica?
DD: 'Voor een stuk wel, maar het leven op Arctica is toch anders, moeilijker. Want in tegenstelling tot de Zuidpool, waar je over een landmassa loopt, is de Noordpool gewoon een ijsvlakte, een bevroren oceaan. Je zit met andere woorden op een onstabiele ondergrond. Bovendien ligt de vochtigheidsgraad veel hoger, wat voor extra ongemakken zorgt.’
Is dat wetenschappelijke onderzoek de belangrijkste reden om aan zo’n avontuur te beginnen of gaan jullie ook nog altijd voor de sportieve uitdaging?
DD: ‘We doen het vooral om er persoonlijk verrijkt van terug te keren.’
