Smeltende gletsjers brengen koolstof naar zee

IJskappen en gletsjers bevatten koolstofvoorraden die als gevolg van de klimaatverandering met een hogere snelheid in zee terecht komen. Tegen 2050 zal zo vermoedelijk vijftien miljoen ton koolstof in zee zijn beland, meldt een internationaal team wetenschappers in Nature Geoscience.

De ijskappen aan de polen en gletsjers in de bergen bedekken zo’n elf procent van het aardoppervlak en bevatten ongeveer zeventig procent van de zoetwatervoorraad. Op basis van staalnames op vijf continenten berekenden de onderzoekers dat de ijskappen en gletsjers zo’n zes miljard ton koolstof bevatten. Het grootste deel daarvan bevindt zich in de Antarctische ijskap.

‘Gletjers slaan aan het oppervlak koolstof op onder de vorm van stof, plantenmateriaal en deeltjes die vrijkomen bij de verbranding van fossiele brandstoffen, zoals roet’, zegt hoofdonderzoeker Eran Hood (University of Alaska Southeast). ‘Daarnaast sleuren sommige gletsjers grote hoeveelheden grond en vegetatie mee. En in smeltgaten in het ijs kunnen algen leven die koolstof opslaan.’

Als die koolstof versneld vrijkomt, kan dat volgens de onderzoekers een impact hebben op mariene ecosystemen. ‘Micro-organismen kunnen zich voeden met de koolstof, en zo de productiviteit van het ecosysteem wijzigen. Ons onderzoek wijst erop dat de implicaties van smeltende ijskappen en glestjers verder reiken dan een stijging van de zeespiegel.’ (ddc)

De gletsjers waar stalen werden genomen: Alaska (a), Tibet (b), Antarctica (c) en Groenland (d).