De staart van een walvis is als een vingerafdruk, uniek voor elk individu. Dankzij AI-herkenningssoftware weten walvisonderzoekers meteen welke walvis voor hun boot zwemt. Een grootschalig onderzoek toont aan dat bultrugwalvissen de voorbije tien jaar achteruitboerden.
Walvisstaarten verschillen sterk per soort, maar ook binnen de soort is elke staart uniek. Niet alleen de fysieke vorm van een staart verschilt. Binnen een soort kunnen wetenschappers individuen vooral onderscheiden op basis van het patroon van littekens van zeepokken of verwondingen op de staart.
Walvissen individueel identificeren kan heel belangrijke inzichten opleveren over migratiepatronen en leefwijzen. Lange tijd moest je als marien bioloog vooral een goed oog hebben om de walvissen te herkennen, maar sinds 2015 werkt bioloog Ted Cheeseman aan happywhale.com, een website die met behulp van artificiële intelligentie staarten van bultrugwalvissen herkent. Wetenschappers, maar eigenlijk iedereen die een walvisstaart fotografeert, kan daar een foto van een staart opladen om de identiteit van de walvis te achterhalen. Je krijgt er meteen ook informatie bij over de voorgeschiedenis van de walvis.
Marien bioloog Joëlle De Weerdt (VUB) maakt gebruik van de databank om samen met een internationale groep wetenschappers bultrugpopulaties over de hele noordelijke Grote Oceaan te bestuderen. Opmerkelijk, na een spectaculaire groei tussen 2002 en 2012 (van 17.000 naar 33.500 exemplaren) daalde de populatie in het decennium daarna met ongeveer 7.000 walvissen. De biologen wijden de achteruitgang aan de invloed van de klimaatverandering. Vooral tijdens de sterkste mariene hittegolf die wereldwijd ooit werd geregistreerd (gedurende de periode 2014-2016) vonden de walvissen onvoldoende voedsel.
