Koraalriffen worden vaak omgeven door dikke cirkels van lichtgekleurd, onbegroeid zand. Soms zijn ze zichtbaar vanuit de ruimte.
Koraalriffen worden bedreigd door verschillende factoren, waaronder vervuiling, overbevissing en de klimaatopwarming. Om ze te kunnen beschermen, moet de gezondheidstoestand van individuele koraalriffen nauwgezet en in realtime worden gemonitord.
Maar dat is moeilijk zonder ter plaatse te gaan. Amerikaanse biologen hebben nu echter een nieuwe methode ontwikkeld om koraalriffen van op afstand te inspecteren: vanuit de lucht, en eventueel zelfs vanuit de ruimte.
Op luchtfoto’s en satellietbeelden zijn immers vaak lichtgekleurde, cirkelvormige banden rond koraalriffen te zien. Deze halo-achtige structuren worden gevormd door zand dat niet begroeid is door zeewier, zeegras of algen. De biologen hebben ontdekt dat de stabiliteit van de ‘zandhalo’s’ rechtstreeks samenhangt met de gezondheidsstatus van het complexe ecosysteem in en rond het koraalrif, dat centraal in de halo is gelegen.
Als dat systeem is verstoord, waarbij bijvoorbeeld de grotere roofvissen het lastig hebben – bijvoorbeeld door overbevissing – dan durven de kleinere vissen en zeedieren die zich in het rif schuilhouden, zich verder wagen. Hierdoor wordt er meer zeevegetatie wegevreten. En hierdoor groeit de halo. Als de halo krimpt, kan dit echter duiden op een achteruitgang van de bewoners van het koraalrif, waarbij de zeevegetatie oprukt.
De onderzoekers pleiten nu voor meer aandacht vanuit satellietobservatieprogramma’s voor de zandhalo’s rond koraalriffen, zeker als de riffen gelegen zijn in kwetsbare, afgelegen gebieden in de oceaan.
