Door de betonnering van kuststroken, extreme weersomstandigheden en een stijgende zeespiegel gaat de erosie van tropische stranden almaar sneller. Zeegras kan soelaas bieden.
Nederlandse wetenschappers hebben, in samenwerking met Mexicaanse collega’s, een nieuwe manier ontwikkeld om stranden en natuurlijke kuststroken in tropische gebieden (zoals de Caraïben) te beschermen tegen de eroderende kracht van de zee. Door de bodem van de zee (en dus niet de stranden) te voorzien van zeegrasvelden, blijft het zand veel beter liggen, zo concludeerden de onderzoekers uit experimenten aan de kust van het Mexicaanse schiereiland Yucatan.
"Momenteel wordt kusterosie vooral bestreden door de aanleg van betonnen zeeweringen, en door zand op te spuiten. Deze vorm van symptoombestrijding is echter duur en werkt averechts"
Bij een dichte mat van zeegras ligt de maximale stroomsnelheid van het zeewater waarbij zandkorrels nog blijven liggen, liefst vijf keer zo hoog als bij een kale zandbodem. De onderzoekers zagen bovendien dat de bodems nog beter bestand zijn tegen het wassende water als ze naast zeegras ook kalkminnende algen herbergen. Die algen maken zélf nieuwe zandkorrels aan, waardoor de erosie op een natuurlijke manier wordt tegengegaan.
Momenteel wordt kusterosie vooral bestreden door de aanleg van betonnen zeeweringen, en door zand op te spuiten. Deze vorm van symptoombestrijding is echter duur, en bovendien werkt ze averechts. Harde structuren zoals betonnen dijken verstoren de natuurlijke stromingen van zee en zand, waardoor de erosie alleen maar erger wordt.
