Noordelijke zeeolifanten slapen amper twee uur per dag, opgesplitst in meerdere korte duikdutjes. Ze zijn daarmee de kortste slapers van alle zoogdieren.
De zeeolifanten duiken tijdens hun dutjes vermoedelijk om roofdieren te ontlopen, want het valt op dat de dieren slapen daar waar hun vijanden zelden komen. Hoe je een slapende zeeolifant volgt? In dit geval deden wetenschappers van de University of California Santa Cruz, Verenigde Staten, dat met een instrument dat de hersenactiviteit, hartslag en beweging in drie dimensies registreert. In die gegevens lazen de biologen af dat zeeolifanten (Mirounga angustirostris) korte dutjes doen, vaak minder dan twintig minuten, terwijl ze honderden meters onder het wateroppervlak duiken. Zo diep hoeven ze geen schrik te hebben voor predatoren.
De zeeolifanten laten zich eerst naar beneden glijden, om dan in een zogenaamde langzame-golfslaap terecht te komen. Wanneer ze in de REM-slaap komen, verliezen ook zij alle controle over hun spieren. Hun lijf draait zich dan vanzelf en de zeeolifanten zinken spiraalgewijs verder naar beneden. Na hun powernap ontwaken de zeeolifanten en keren ze terug naar de oppervlakte.
Deze strategie stelt de dieren in staat om in volledige REM-slaap te gaan, maar door de diepte in relatief veilige omstandigheden. Hoewel slaap voor alle zoogdieren een cruciaal onderdeel van het leven is, leven sommige dieren in een omgeving waar lange periodes van veilige slaap niet mogelijk zijn. Die dieren moeten daarom een manier vinden om toch voldoende, en veilig, te kunnen slapen.
