Zeeslak leeft op zonne-energie

Zeewier haalt net als landplanten zijn energie uit zonlicht. Daarbij trekt het koolstofdioxide uit de lucht om er voedingsstoffen van te maken. De omzetting gebeurt in de bladgroenkorrels die kriskras verspreid liggen over elke algencel. Het is in deze korrels dat het fotosyntheseproces zich afspeelt.

Maar klaarblijkelijk hebben bladgroenkorrels de aansturing vanuit de plantaardige cellen niet noodzakelijk nodig, want ze blijven functioneren nadat ze uit het zeewier zijn gezogen.

Dat opmerkelijke feit hebben Amerikaanse biologen ontdekt voor de noordoostkust van de Verenigde Staten en Canada. In ondiepe kustwateren leeft daar de Elysia chlorotica, een zeeslak die niet alleen door zijn groene kleur maar ook door zijn vorm wel wat weg heeft van een boomblad. Van de slak was al geweten dat hij teerde op (energierijke) bladgroenkorrels uit zeewier. Tot nu dacht men echter dat hij die gebruikte als energiereserve voor later, een beetje zoals kamelen doen met het water en vet in hun bulten.

De biologen ontdekten echter dat de opgegeten bladgroenkorrels ook in het lichaam van de slak blijven functioneren. De slak kaapt met andere woorden met succes de zonne-energiecentrale van het zeewier.

Dat bladgroenkorrels ook kunnen functioneren buiten plantencellen, is een nieuwe ontdekking. Mogelijk geeft ze onderzoekers in het vakgebied van de artificiële fotosynthese hernieuwde hoop om ooit kunstmatige planten te kunnen creëren en zo een nieuw wapen in de strijd te gooien tegen de klimaatopwarming.