Kijken door het ondoorzichtige

Nederlandse onderzoekers hebben een techniek ontwikkeld om door ondoorzichtige materialen te kijken.

Vaste materialen, zoals papier  of de huid, verstrooien invallend licht. Lichtstralen gaan in dit soort materialen niet rechtdoor, maar volgen een onvoorspelbaar pad. Daardoor is het onmogelijk om zaken die er achter liggen scherp te zien. Onderzoekers van de universiteiten van Twente, Amsterdam en Eindhoven beschrijven deze week in Nature een techniek waarmee dat indirect wel lukt.

Als test projecteerden (illustratie, b) de wetenschappers een laserstraal onder verschillende hoeken op een verstrooiend oppervlak van matglas, waar een fluorescerend voorwerp van 50 micrometer groot achter verborgen zat (a). Tegelijk registreerde een computer (c) nauwkeurig hoeveel licht daarbij van het verborgen voorwerp terugkwam. ‘De gemeten lichtintensiteit vormt geen beeld van het verborgen voorwerp, maar bevat wel bijna alle informatie die daarvoor nodig is. De computer berekent vervolgens de rest’, verduidelijkt Allard Mosk van de Universiteit Twente. De onderzoekers slaagden er zo in een scherp beeld van het verborgen voorwerp (d) te maken.

‘In principe kan je zo door alles kijken wat vandaag ondoorzichtig is, zolang het maar een beetje licht doorlaat: van de inhoud van een computerchip tot onderhuids weefsel. Maar daarvoor is onze huidige techniek voorlopig nog te langzaam. Dergelijke toepassingen verwacht ik daarom pas over een tiental jaar’, besluit Mosk. (kv)