Olijfolie met nanolabel

Zwitserse onderzoekers stellen voor om dure olijfolie te labelen met synthetisch DNA.

Net zoals niet elke schuimwijn zich champagne mag noemen, bestaan er ook voor olijfolie kwaliteitslabels. De ‘extra vierge’ hoort van de beste kwaliteit te zijn, door het gebruik van de beste olijven met de laagste zuurtegraad. En die kwaliteit heeft uiteraard zijn prijs. Ook fraudeurs weten dat, en brengen onder hetzelfde label olijfolie op de markt die met olie van goedkopere persing is versneden of met olie van andere gewassen is aangelengd. Daarom stelt de Zwitserse onderzoeker Robert Grass in het vakblad ACS Nano voor om de complete Italiaanse olijfolieproductie te labelen met synthetisch DNA, vastgekleefd aan ijzeroxide en verpakt in silica-nanodeeltjes.

In het DNA wordt een unieke sequentie geschreven die terugverwijst naar de fabrikant. Bij vermoeden van fraude kunnen de deeltjes dankzij het (magnetisch) ijzeroxide uit een oliestaal worden opgehaald en geanalyseerd. Er zijn slechts een microgram nanodeeltjes per liter nodig. Een paar gram deeltjes voor alle olijfolie zou voldoende zijn om een jaar lang elke vervalsing moeiteloos op te sporen. Robert Grass gaat ook al op voorhand in het verweer tegen consumenten die bezwaar zouden maken tegen het gebruik van nanodeeltjes: 'Proeven doe je de DNA-labels niet, silica wordt al toegevoegd aan vruchtensap en ketchup en ijzeroxide is een toegelaten voedseladditief (E172).' (kv)