Een afbeelding van een hand en een kort videofragment van een galopperend paard opslaan in een bacterie. Met behulp van genbewerking kan het, melden Amerikaanse wetenschappers in  het vakblad Nature. De genbewerkingsmethode Crispr-cas laat toe DNA met grote precisie te wijzigen. Maar hoe vertaal je een foto of video in een DNA-sequentie?

‘Het is vergelijkbaar met de manier waarop eiwitten worden gevormd met behulp van codons (groepjes van drie basen die voor de vorming van een aminozuur coderen, red.)’, zegt hoofdauteur Seth Shipman (Harvard University). ‘In ons geval codeerden groepjes van drie nucleotiden voor één van 21 kleuren.’ Zo konden de wetenschappers een kleur toekennen aan de verschillende pixels. Om de informatie terug op te halen, sequencten ze het DNA en lazen ze de code af. Dat lukte met een nauwkeurigheid van 90 procent.

FOTO: Links het originele beeld, rechts het uit de bacteriën opgehaalde beeld.

Wetenschappers zijn al langer op zoek naar een nieuw opslagmedium voor grote hoeveelheden informatie. Tegen 2020 zal de hoeveelheid digitale informatie zijn aangegroeid tot naar schatting 44 biljoen gigabyte. Als de berg data blijft groeien, is een opslagmedium dat erg compact is bijzonder welkom. ‘DNA is enorm stabiel, en een goede keuze voor de opslag van data die je niet vaak moet raadplegen’, zegt Shipman. Tot nog toe bleven de meeste pogingen echter beperkt tot data-opslag in synthestisch DNA.

Shipman en zijn collega’s gingen een stapje verder en sloegen de informatie op in levende cellen. ‘Dat moet je niet alleen het gewenst DNA synthetiseren, maar ook afleveren in de cel en laten inbouwen in het genoom’, zegt Shipman.

Op langere termijn is het de wetenschappers niet om data-opslag te doen. ‘We hopen dit systeem, dat we een ‘moleculaire recorder’ noemen, te kunnen gebruiken om informatie op te slaan over wat er gebeurt in een cel. Als die informatie wordt opgeslagen in de cel, kunnen wij die later opvragen. Dat zou ons toelaten cellen te maken die ons helpen informatie te verzamelen over de biologische systemen die we willen bestuderen.’