Belgische en Nederlandse paleontologen hebben ontdekt dat het zeeleven in onze contreien zich uitzonderlijk snel herstelde na de meteorietinslag die het einde van de dinosauriërs inluidde.
De inslag van een meteoriet van wel 10 kilometer diameter op het Mexicaanse schiereiland Yucatan 66 miljoen jaar geleden veroorzaakte wereldwijde milieurampen met tsunami’s, jarenlange verduistering van zonlicht, zure regen en plotse klimaatveranderingen. Resultaat: een van de grootste biodiversiteitscrisissen ooit. Driekwart van het dierenrijk en de helft van alle plantensoorten werden van de kaart geveegd.
Toch waren de gevolgen van de meteorietinslag niet overal even dramatisch. Een nieuwe studie van Belgische en Nederlandse paleontologen van de KU Leuven, het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen en het Natuurhistorisch Museum Maastricht toont aan dat het leven in de subtropische zee die Limburg bedekte, de milieurampen goed doorstond.
Veerkrachtig
De voormalige Curfs-Ankerpoort kalksteengroeve, 5 kilometer ten oosten van Maastricht, is een van de weinige plekken ter wereld waar je in detail de directe gevolgen van de meteorietinslag voor de zeefauna kan bestuderen. Het team verzamelde er zo’n 1400 fossielen van slakken en schelpen in kalksteenlagen die dateren van nét voor en nét na de meteorietinslag. ‘We stelden vast dat de diversiteit van de zeeslakken uit de twee periodes erg op elkaar lijkt, alsof deze dieren nauwelijks onder de milieurampen hebben geleden’, zegt Johan Vellekoop van de KU Leuven. ‘Waarschijnlijk kon de Limburgse zeefauna ten tijde van het Krijttijdperk al met weinig voedsel overleven. Toen de meteoriet een kettingreactie van milieurampen in gang zette, doorstond een groot deel van de lokale fauna die moeilijke periode, waarna het ecosysteem zich hier relatief snel herstelde’, aldus Vellekoop.
Het nieuwe onderzoek toont aan dat de lokale gevolgen van wereldwijde milieurampen sterk afhangen van de omstandigheden ter plekke vóór de ramp. ‘Het leven in de Limburgse Krijtzee bleek uitzonderlijk veerkrachtig’, besluit Vellekoop.
De wetenschappers publiceerden hun bevindingen in het gezaghebbende vaktijdschrift Palaeontology.
