Wat als … vrouwen geen kinderen zouden baren, maar een ei zouden leggen? Het zou vrouwen veel angst en stress besparen, meent Liesbeth Gijsel, hoofdredacteur van Eos Psyche&Brein. Het nieuwste nummer besteedt aandacht aan tokofobie, of extreme angst om te bevallen.
Ik heb het over een ei met een zacht, flexibel omhulsel dat pas na het leggen hard wordt. De foetus kan dan in z’n ei rustig uitgroeien tot baby. En dan is het vol spanning wachten op dat eerste barstje, dat de geboorte aankondigt. Een heuglijk moment waar vader én moeder ten volle van kunnen genieten.
Het zou vrouwen veel angst en stress besparen. Een op de zeven is als de dood voor de bevalling. Tokofobie – ja, deze aandoening heeft een naam – zou zelfs een belangrijke oorzaak zijn van de stijging van het aantal keizersneden in het Westen. Zo’n geplande ingreep zou meer controle geven over het geboorteproces. Bevallingsangst niet langer wegwuiven kan een eerste stap zijn naar de aanpak van dit wijdverspreide fenomeen, lees je in de nieuwste Eos Psyche&Brein.
Zodra je baby geboren is, vergeet je al die ellende, wil het cliché. Dat klopt niet helemaal, maar toch een beetje
Zelf denk ik met gemengde gevoelens terug aan mijn drie zwangerschappen en bevallingen. Eén keer was ik zo misselijk dat ik in het ziekenhuis belandde. Mijn eerste bevalling duurde eerder dagen dan uren. Bij de tweede was de gynaecoloog dan weer te laat. En de derde stokte op het moment suprême, waarna ik zonder boe of ba een zuurstofmasker kreeg opgedrukt, vroedvrouwen hard begonnen mee te duwen op mijn buik en de beademingsmachine voor baby’s alvast uit de kast werd gehaald. Gelukkig liep dat goed af. Maar een unieke, gelukzalige ervaring? Laat me niet lachen! Had ik een ei kunnen leggen met evenveel last als een gemiddelde menstruatie, ik had ervoor getekend.
Tokofobie had ik niet, en een keizersnede lijkt me nog steeds een veel slechter idee dan een bevalling via de natuurlijke weg. Niet alleen herstel je als vrouw veel langzamer; het is ook nadelig voor de baby, zo blijkt uit onderzoek. Deze kinderen hebben vaker last van infecties aan de luchtwegen en aan het maagdarmkanaal.
Zodra je baby geboren is, vergeet je al die ellende, wil het cliché. Dat klopt niet helemaal, maar toch een beetje. Zeker als die baby voor het eerst naar je lacht, smelt je als moeder compleet weg. Waarom zo’n hummeltje lacht, daarover buigt zich een excentrieke Britse onderzoeker. Psyche&Brein-medewerker Teake Zuidema zocht hem op in zijn babylab vol speelgoed en knuffels. Om het artikel te illustreren kregen we massaal veel foto’s binnen van jullie, beste lezers. De foto’s die niet in het magazine pasten, plaatsen we met veel plezier op deze website. Lastige zwangerschappen en bevallingen ten spijt: zo’n babylachje vertedert altijd.
