Breinschade veroorzaakt gokverslaving

Uit onderzoek blijkt dat hersenschade aan de insula, die een rol speelt bij emotionele prikkels, aan de basis ligt van gokverslaving.

Een welbepaalde drogredenering, die bekend staat onder de Engelse term gambler's fallacy, ligt vaak aan de basis van gokverslavingen. Bij de gambler's fallacy denkt een gokker dat zijn kans op succes vergroot, ook al is er eigenlijk geen enkel verschil. Als er bijvoorbeeld meerdere keren na elkaar kop getost wordt, zullen velen geloven dat de kans vergroot om munt te gooien.

Onderzoekers van de University of Cambridge wilden nagaan welke breinregio verantwoordelijk is voor die gambler's fallacy. Daarvoor verzamelden ze drie groepen van proefpersonen: patiënten met hersenschade aan de ventromediale prefrontale cortex, de amygdala of de insula, patiënten met schade aan andere hersengebieden en tot slot een controlegroep van gezonde mensen. Allen moesten ze twee gokspelletjes spelen. Een spel aan een zogeheten fruitautomaat, waarbij ze telkens net geen jackpot wonnen, en een spelletje roulette waarbij ze moesten kiezen tussen rood en zwart.

Uit de resultaten, beschreven in PNAS, bleek dat de patiënten met een beschadigde insula minder vatbaar waren voor de gambler's fallacy dan de andere proefpersonen. Daarom vermoeden de onderzoekers dat een overactieve insula wellicht gokverslaving in de hand werkt. De wetenschappers hopen om in de toekomst behandelingen te ontwikkelen die hyperactiviteit van de insula kunnen tegengaan. (adw)