Een kijkje in de wereld van de reclassering

In het boek lees je tien verhalen over mensen die op een of andere manier in de criminaliteit zijn beland.

Dat gaat van pedoseksuelen die kinderporno in hun bezit hadden tot daders van huiselijk geweld, dievegges en drugsdealers. Ze staan stuk voor stuk onder het toezicht van Van Lunen, die hen weer op het rechte pad moet krijgen door samen een geschikt huis en dito baan te zoeken. Zijn begeleiding duurt vaak een jaar. Hij begeleidt cliënten die hun straf in de gevangenis uitgezeten hebben, maar ook mensen die een enkelband dragen. Eén ding hebben ze gemeen: ze proberen allemaal een ‘normaal’ leven te leiden.

Van Lunen heeft een talent voor observeren. Hij beschrijft zijn cliënten heel gedetailleerd, net als de situaties die hij meemaakt met hen. ‘Als iemand voelt dat hij deel uitmaakt van de maatschappij, dat hij zinvol is, ertoe doet, zal hij minder snel in de fout gaan’, schrijft Van Lunen. ‘Dan staat er iets op het spel, is er een wereld te verliezen. Een wereld die ze zelf hebben opgebouwd, met een beetje hulp van mij.’

Van Lunen gebruikt enkel het hoogstnoodzakelijke vakjargon en besteedt meer aandacht aan dialogen tussen hem en zijn cliënten dan aan juridische procedures. Het boek leest soms als een thriller met verschillende achtergrondverhalen en één hoofdpersonage: Van Lunen zelf. Hij lijkt nooit de hoop op te geven. De verhalen zijn echt gebeurd, al is niemand herkenbaar in beeld gebracht.