Om zijn slaaptraining alle kansen te geven, nam journalist Thomas Detombe drie weken verlof. Dat had tot frustratie kunnen leiden. Wat als de training mislukte?
Dit is deel 5 van de slaapblog van Thomas Detombe. Lees hier:
- Deel 1: ‘Ik ga met stress de trap op. Zal ik vannacht wel kunnen slapen?’
- Deel 2: 'Pas als ik écht slaperig ben, kruip ik in bed'
- deel 3: ‘Constant denken aan een vuurtoren is beter dan gefrustreerd wakker liggen’
- deel 4: ‘Jarenlang joeg ik obsessief op elke mogelijke serotoninebron. En toch sliep ik slecht’
Achteraf gezien was het de juiste keuze. Even geen opgejaagd leven met professionele deadlines en kinderen die om 15.35 uur opgehaald moeten worden (waarna je tweede shift begint).
Ik kon de voorbije weken in alle rust experimenteren met het slaap-waakschema en de andere adviezen. Het werpt vruchten af. Mijn slaap is uiteraard nog niet perfect, maar dat zal hij nooit zijn. Ik ben al lang blij met een duurzame verbetering, en die lijkt – voor het eerst in jaren – mogelijk.
Anderzijds volgt pas nu de echte test. Sinds maandag ben ik opnieuw aan de slag. Al na één dag voelde ik hoe dat onmiddellijk een flinke hap extra energie kost. En hoe ik dreig te vervallen in ongezond leef- en slaapgedrag.
Nu ik opnieuw werk, liggen slechte oude gewoontes overal op de loer
Vlak voor bedtijd een zak chips eten in de zetel, doomscrolling, niet meer de moeite nemen om een avondwandeling te maken. Slechte oude gewoontes liggen overal op de loer. Er is weinig nodig om daar opnieuw in door te schieten. En er vervolgens over te piekeren. Dan is de trein opnieuw vertrokken.
Gelukkig besteedt Start to sleep veel aandacht aan piekeren en meditatie. Je leert om piekergedachten op te merken, te parkeren en vervolgens los te laten tijdens een afgebakend dagelijks piekermoment.
Je leert gedachten ook te zien voor wat ze zijn: gedachten. Niets meer of minder. De truc is om geen zware oordelen te koppelen aan die gedachten. Verwijt jezelf bijvoorbeeld niet dat je ligt te woelen in bed. Observeer het gewoon. Een vriendelijke relatie met je geest, met wat je ervaart, is cruciaal. Tegen jezelf vechten vergt tonnen energie. Het helpt je slaap op geen enkele manier vooruit.
Ik ben benieuwd hoe de laatste twee weken van de training zullen verlopen. Vooral de drukte in huis wordt een uitdaging. Die is er altijd natuurlijk, maar zonder recuperatiemomenten overdag komt ze harder binnen en bots ik sneller op mijn grenzen.
Vooral de drukte in huis wordt een uitdaging
Mijn zonen Lucas (4) en Theo (1,5) slapen intussen door. Een groot geluk. De training zou veel moeizamer lopen als dat niet zo was. Maar overdag drijven ze me geregeld tot het uiterste. Theo valt onophoudelijk onze inboedel aan, Lucas valt op zijn beurt Theo aan en eist permanent sturing, input en aandacht – hij is hoogbegaafd. Ikzelf ben erg gevoelig aan prikkels en raak daardoor snel over mijn toeren. Een wonderlijke combinatie van factoren!
Op slechte dagen kan ik die oproer niet van me afschudden. Dan lig ik rond 20 uur verslagen in de zetel en consumeer ik blauw GSM-licht onder het genot van een te grote zak chips. In het tweede deel van de avond recht ik de rug. Tegen alle ongezonde impulsen in trek ik mijn wandelschoenen aan. Na een tocht door het dorp, heb ik mezelf vergeven en kan het aflsuiten van de dag écht beginnen. Lezen, televisiekijken, je dag stap voor stap loslaten.
Ook al mag je niet te hard je best doen, goed slapen is soms hard werken.
