Herinneringen zijn als treinwagons

Een nare herinnering loskoppelen van een gewone, alledaagse ingeving? Bij muizen kan het.

Japanse neurologen hebben een intrigerend experiment uitgevoerd. Ze leerden een groepje muizen eerst twee, zeer uiteenlopende kunstjes aan. Omdat ze die kunstjes na een tijdje goed onder de knie hadden, hadden ze er natuurlijk herinneringen aan.

Daarna haalden de onderzoekers bij de muizen de herinneringen weer op, door ze bloot te stellen aan speeltuigen of voorwerpen die bij de kunstjes hoorden. Op hersenscans konden ze zien welke neuronen daarbij oplichten en waar de desbetreffende herinnering in de hersenen lag opgeslagen.

Op de scans leken de herinneringen elkaar te overlappen – er waren dus hersencellen die door beide herinneringen werden ‘gebruikt’. En dat overlappen had effect, want als de onderzoekers herinnering 1 (van kunstje 1) opriepen, dan kwam herinnering 2 (van kunstje 2) automatisch mee (of de muizen dit ook zo percipieerden kan natuurlijk nooit bewezen worden, maar het lijkt er wel sterk op).

Het meest verrassende resultaat kwam pas toen de neurologen via lichtsignalen de hersencellen in de overlapzone hadden geblokkeerd. Klaarblijkelijk waren de muizen nog wel in staat om beide herinneringen op te halen (zo bleek weer uit de hersenscans), alleen niet meer tegelijkertijd. De ene herinnering kwam dus niet meer mee met de andere.

Volgens de vorsers biedt het onderzoek perspectieven om traumatische herinneringen met mensen met een posttraumatische-stressstoornis (PTSS) te scheiden van alledaagse, gewone herinneringen, net zoals je de wagons van een trein van elkaar kunt loskoppelen. (sst)

Kaoru Inokuchi, Jikei University School of Medicine, Tokyo, Japan in Science