Het kwaad van geweldgames ebt snel weg

Bezorgdheid over de impact van uren- en soms dagenlang spelletjes spelen op de computer is zo oud als de spelletjes zelf. Wie continu blootgesteld wordt aan geweld en agressie in een spelomgeving raakt op de duur emotioneel afgestompt, zo luidde de algemene teneur – een teneur die we vooral horen bij ‘analoge’ ouderen en niet-gamers. Er zijn al een heleboel wetenschappelijke studies gevoerd, en die toonden aan dat gewelddadige games inderdaad de emotionele betrokkenheid aantasten en de drempel om agressie ook in het echte leven te gaan gebruiken, verlagen.

Maar deze studies focusten bijna allemaal op de gevolgen voor de gamers op de zéér korte termijn – lees: direct na tot maximaal een paar uur na het spelen van een ‘geweldgame’. Het effect op de lange termijn (dat veel belangrijker is) werd veel minder vaak bestudeerd. Dat onderzoeken is dan ook veel moeilijker.

Duitse onderzoekers zijn er nu echter wel in geslaagd. Ze onderzochten het empathische vermogen bij een groep gamers – allemaal jongens en jongemannen, er blijken zeer weinig vrouwelijke gamers te bestaan – die in de vier jaar vóór het experiment minstens twee uur per dag een zogenaamde first-person shooter speelden – zoals Call of Duty of Counterstrike. De kortetermijneffecten wisten de onderzoekers uit door de gamers de dag vóór het experiment weg te halen van bij hun computer.

De deelnemende gamers én niet-gamers (de controlegroep) moesten zowel een psychologische vragenlijst invullen als een hersenscan ondergaan. Tijdens die laatste kregen ze beelden te zien ‘die een normaal mens niet koud laten’ – beelden van oorlogsslachtoffers bijvoorbeeld.

De resultaten waren duidelijk: de wetenschappers vonden geen verschil in empathisch vermogen of bereidheid tot agressie tussen de gamers en niet-gamers. En dit zowel in de output van de vragenlijst als de analyse van de hersenscans. Het lijkt er dus op dat geweldgames alleen op zeer korte termijn ‘kwaad’ doen.