Hoopvolle resultaten van Rilatine bij mensen die stotteren

Rilatine heeft mogelijk een positief effect op mensen die stotteren. Dat blijkt uit een onderzoek van de Vrije Universiteit Brussel en Université Libre de Bruxelles. Het is echter te vroeg om het geneesmiddel aan te bevelen voor mensen die stotteren, aangezien verder onderzoek noodzakelijk is.

Bij de deelnemers aan het onderzoek nam het aantal stottermomenten bij het lezen van een tekst gemiddeld af van 33 naar 22, kort na de inname van Rilatine. Bij de deelnemers die een placebo kregen, daalde het aantal stottermomenten niet significant. Ook bij het spontaan spreken werd een verbetering vastgesteld. De deelnemers hadden gemiddeld 19 stottermomenten voor inname van rilatine en nog 8 stottermomenten erna. Bij het spontaan spreken bleek een placebo ook geen effect te hebben.

Ondanks de verbetering, rapporteerden de deelnemers geen subjectieve verbetering van het stotteren. Dit kan te wijten zijn aan de hoge verwachtingen die de deelnemers hadden over de behandeling. Proefpersonen die verwachten dat ze helemaal niet meer zouden stotteren met Rilatine, waren waarschijnlijk enigszins ontgoocheld dat ze maar de helft minder stottermomenten hadden.

In 1962 merkte men al dat D-amfetamine een gunstig effect had op stotteren, maar het werd nooit in de praktijk als therapie gebruikt wegens ernstige bijwerkingen. Vijftig jaar later werd methylfenidate, een afgeleide van D-amfetamine, getest bij mensen die stotteren. Methylfenidate is beter gekend als Rilatine en heeft minder bijwerkingen dan D-amfetamine. In totaal namen 15 mannen tussen 19 en 35 jaar deel aan het onderzoek.

Het is nu nog te vroeg om Rilatine aan te bevelen voor mensen die stotteren. Er moet eerst nog onderzoek uitgevoerd worden over een langere termijn. De onderzoekers weten nog niet of het effect op stotteren bij langdurige inname beter of slechter is dan na een eenmalige inname. Anderzijds moet ook de veiligheid op lange termijn verder onderzocht worden.