Krabben als verdedigingsmechanisme

Krabben helpt niet alleen bij hardnekkige jeuk. Resusapen die zich krabben ondervinden minder agressie van soortgenoten.

‘Duidelijk gestreste individuen kunnen verzwakt zijn of zich onvoorspelbaar gedragen. Aanvallen kan dan onnodig of zelfs riskant zijn’, meent Whitehouse. ‘Door die stress te tonen wordt de situatie transparanter en conflict overbodig. Het draagt dus bij tot de samenhang in de groep.’

Omdat mensen hetzelfde stressgedrag vertonen, hopen de onderzoekers dat de resultaten bijdragen tot een beter begrip van stress en de evolutie ervan bij mensen. Mogelijk dragen ook onze zenuwtrekjes bij tot de vrede in de groep.

 

Kleinere kans op ruzie

Groepsgeest

"Als aap is het nuttig om je stress te tonen aan anderen. Zowel de krabber als de toeschouwers vermijden zo een conflict"

Jezelf achter de oren krabben als je het even allemaal niet meer weet, is niet alleen een figuurlijke reflex. Krabben is een teken van stress bij mensen en andere primaten.

Niemand wil er graag gestrest uitzien. Toch werkt het misschien in je voordeel. Dat geldt alleszins voor resusapen, ontdekte Jamie Whitehouse, doctoraatsstudent in de evolutionaire psychologie aan de Universiteit van Portsmouth. Hij observeerde 45 wilde resusapen op een eiland in Puerto Rico.

Als een dominante aap een ondergeschikte benadert, is de kans op een agressieve uitval normaal gezien 75 procent. Toont de laagste in rang dat hij gestrest is, door te krabben, dan daalt die kans tot 50 procent. ‘Als aap is het nuttig om je stress te tonen aan anderen. Zowel de krabber als de toeschouwers vermijden zo een conflict’, zegt Whitehouse.