Op adem komen

k kan het nog moeilijk missen, mijn ommetje in het park met collega’s. Tijdens de middagpauze pikken we twintig minuten frisse lucht mee en praten we over koetjes en kalfjes. Of over wat er door ons hoofd spookt. Het lijkt een niemendal. Maar voor mij werkt het op een of andere manier therapeutisch.

De wetenschap ondersteunt dat idee. Drie wetenschappelijk bewezen maatregelen tegen stress komen bij elkaar in dat ene middagwandelingetje. Beweging geeft zuurstof aan je hersenen. Taken die om aandacht, organisatie en planning vragen, voeren we beter uit als we het stilzitten geregeld onderbreken. Bovendien kan matige lichaamsbeweging symptomen van depressie en angst verlichten.

Een groen uitzicht is een extra troef. Experimenten wijzen uit dat wie in het groen gewandeld heeft, vervolgens beter scoort op een cognitieve test dan wie door de stad wandelde. Brits onderzoek met een mobiele hersenscanner bevestigt: wie een park betreedt, wordt rustiger, laat zijn frustraties los en zijn aandacht afdwalen.

En dan is er nog het gezelschap. Als je je problemen kan ventileren bij een vriend of goede collega, dan vormt dat een buffer tegen een escalatie. Wie sterke vriendschapsbanden heeft, heeft minder stresshormonen in zijn bloed. Dat is zelfs zo bij apen.

Of we last hebben van stress, hebben we dus (gedeeltelijk)zelf in de hand. In dit nummer reiken we tips aan om niet ondergesneeuwd te raken. Die pleiten werkgevers uiteraard niet vrij van hun verantwoordelijkheid. Moeten werknemers echt hun e-mail checken op vrije dagen? Kan er inderdaad nog iets extra's op het bord van die ene collega die altijd ‘ja’ zegt? De voelsprieten op tijd uitsteken en preventief maatregelen treffen kan iedereen veel opleveren.

Burn-out neemt epidemische proporties aan. Op tijd en stond stilstaan bij je eigen werklast, of bij die van je team, kan heel wat ellende besparen. De maatregelen zijn vaak de eenvoud zelve. Zoals een uitje tijdens de pauze.