Valse herinneringen

Video: Steve Ramirez en Xu Liu over hun onderzoek in een boeiende TEDxTalk

Herinneringen zijn onbetrouwbaar. Dat merkt u wellicht met de regelmaat van de klok als u oude koeien uit de sloot haalt met familie of vrienden. En ook in de rechtszaal zijn getuigen soms zeker van gebeurtenissen die nooit zijn voorgevallen.

Maar hoe ontstaan zulke valse herinneringen? Een team van Amerikaanse en Japanse wetenschappers heeft een deel van dat raadsel opgelost. Het team is erin geslaagd muizen valse herinneringen te geven. Ze manipuleerden hersencellen in de getande winding (gyrus dentatus), een gebied gelegen in de hippocampus, waarvan bekend is dat het een rol speelt bij het vormen en opslaan van herinneringen. Ze isoleerden de hersencellen die de herinnering aan een veilige omgeving (setting A) representeerden en programmeerden die cellen om te reageren op lichtpulsen.

Vervolgens verhuisden de diertjes naar een andere kooi (setting B), terwijl de herinnering aan setting A met lichtpulsen werd opgeroepen. Tegelijk gaven de onderzoekers de proefdieren milde elektroshocks in hun poten, zodat er een negatieve associatie werd gevormd tussen de opgeroepen herinnering en de elektrische shocks.

Daarna keerden de muizen terug naar de veilige A-omgeving. Maar door de valse herinnering van de elektroshocks verstijfden de dieren van angst. Ten slotte verhuisden ze nog een laatste keer naar een nieuwe omgeving C. Daar slaagden de onderzoekers erin met aan angst gelinkte lichtpulsen op de hersencellen de valse herinnering naar believen op te roepen. De wetenschappers hopen dat hun kennis het verschil tussen echte en valse herinneringen bij mensen bloot zal leggen en op die manier kan helpen om, bijvoorbeeld in rechtszaken, de betrouwbaarheid van ooggetuigen in te schatten. De studie is gepubliceerd in Science. (lg)