Volgens de Amerikaanse relatietherapeut Chapman spreekt ieder van ons een bepaalde liefdestaal of love language. Partners die elkaars liefdestaal spreken, zouden zich meer geapprecieerd en geliefd voelen binnen hun relatie. Maar is er wel enig wetenschappelijk onderzoek dat deze theorie onderbouwt?
Op 22 april 2022 wijdde vrouwenblad Flair een online artikel aan de theorie rond the five love languages van Gary Chapman. Volgens die theorie kunnen de manieren waarop partners liefde uiten en ontvangen binnen een relatie opgedeeld worden in vijf universele liefdestalen. Chapman beschrijft de vijf categorieën als affirmaties, quality time, hulpvaardigheid, cadeaus krijgen en fysieke affectie. Ieder van ons zou zich het meest geliefd en geapprecieerd voelen bij één specifieke taal. Het is volgens de theorie vooral belangrijk dat je de liefdestaal van je partner leert spreken. Dit zou het ultieme ingrediënt zijn voor een gelukkige en langdurige relatie.
Affirmaties: Partners met deze liefdestaal, hechten voornamelijk belang aan lieve woorden, gemeende complimenten en bevestiging. Lieve berichtjes of kleine aanmoedigingen geven hen het meeste liefde.
Quality time: Binnen deze liefdestaal toon je liefde en waardering door regelmatig je volledige aandacht aan je partner te wijden. Samen waardevolle momenten beleven speelt bij quality time een belangrijke rol.
Hulpvaardigheid: Is je liefdestaal hulpvaardigheid, dan kan je partner het best zijn liefde tonen door klusjes voor je uit te voeren of je te helpen met bepaalde taken.
Cadeaus krijgen: Partners met deze liefdestaal, vinden kleine attenties en geschenkjes erg betekenisvol. Het draait niet enkel rond het cadeau zelf, maar ook rond de inspanning die nodig is om het gepaste geschenkje uit te zoeken.
Fysieke affectie: Is je liefdestaal fysieke affectie, dan zijn lichamelijke aanrakingen tussen jou en je partner de meest belangrijke uitingen van liefde. Dit gaat van een kneep in de hand tot seksuele betrekkingen.
De Amerikaan introduceerde de theorie voor het eerst in boekvorm in 1992. Hij gebruikte zijn jarenlange ervaring als relatietherapeut als grootste bron om de verschillende talen te identificeren. Stelselmatig wetenschappelijk onderzoek lag dus niet aan de basis van de theorie, maar toch werd zijn boek The Five Love Languages wereldwijd meer dan 20 miljoen keer verkocht. De theorie wordt al 30 jaar lang naar hartenlust benut door het publiek, en steeds nieuwe variaties blijven opduiken. Zo bestaan er nu ook al korte testjes waarmee je je taal van verontschuldiging of appreciatie kan identificeren. Ook op socialemediakanalen zoals TikTok zijn de liefdestalen volop bezig aan hun opmars. Tijd om de love languages eens door een wetenschappelijke bril te bekijken.
Professor Nichole Egbert (Kent State University) en professor Denise Polk (West Chester University) wilden met hun peer reviewed onderzoek uit 2006 een brug slaan tussen de populaire theorie en de wetenschap. Ze ontwikkelden eerst een instrument van de liefdestalen, en vergeleken die nadien met een wetenschappelijke typologie die gedragingen omvat die zorgen voor meer relatietevredenheid. Die wetenschappelijk typologie werd in 2000 uitgewerkt door Laura Stafford (Bowling Green State University), Marianne Dainton (La Salle University) en Stephen Haas (Ohio State University). Ze bevat zeven categorieën die handelingen omschrijven die een relatie helpen onderhouden. Het betreft de categorieën openheid, bevestiging, positiviteit, taken verdelen, sociaal netwerk, advies en conflictbeheersing. 110 studenten in een vaste relatie vulden zowel het instrument van de liefdestalen in als de vragenlijst van de typologie. Nadien vergeleken Egbert en Polk de resultaten. De data toonden betekenisvolle verbanden aan tussen enkele subschalen van beide meetinstrumenten. De aangetoonde relaties suggereren dat de liefdestalen wel degelijk een afspiegeling kunnen zijn van enkele gedragingen binnen de wetenschappelijke typologie van Stafford, Dainton en Haas. Dat de wetenschappers enkel studenten lieten deelnemen, is een beperking van deze studie. Vanwege hun jonge leeftijd, is hun ervaring met romantische relaties meestal nog vrij beperkt.
Een andere peer reviewed studie uit 2017 ging na of 67 romantische koppels een hogere relatietevredenheid rapporteerden wanneer beide partners dezelfde liefdestaal verkozen. Dit bleek niet zo te zijn. Wanneer beide partners een verschillende liefdestaal spraken, deden vooral de zelfregulerende vaardigheden van de vrouw de relatietevredenheid toenemen. Die vaardigheden verwijzen naar de mogelijkheid om keuzes te maken over het eigen gedrag en het gedrag te sturen in veranderende omstandigheden. De impact van de love languages op relatietevredenheid, bleek eerder klein. Ondanks het gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing, gebruiken verschillende Amerikaanse relatietherapieprogramma’s de theorie van Chapman om koppels kennis te laten maken met de liefdestalen. Wetenschappers van de West Virginia University volgden zo’n twee uur durend programma mee op, en onderzochten de impact die het naliet op 19 koppels. Zes weken na de training rapporteerden de koppels geen verhoogde relatiekwaliteit of verhoogd vertrouwen in de toekomst van de relatie. De paren voelden wel meer empathie voor hun partner in vergelijking met voordien. Beide studies kenden wel enkele beperkingen. Zo vertrouwden de wetenschappers met de zelfrapportagevragenlijsten volledig op het zelfinzicht van de deelnemers. Het aantal respondenten was in beide studies ook aan de lage kant.
“Over de love languages heb ik binnen de wetenschappelijke literatuur nog niet gehoord”
Het aantal peer reviewed studies naar Chapman’s love languages lijkt zeer beperkt en biedt nog geen eenduidig wetenschappelijk bewijs voor de theorie. Er zijn wel enkele onderzoeken en wetenschappers terug te vinden die het belang van enkele elementen uit de liefdestalen inzien. Zo duidt een artikel van South University bijvoorbeeld op de psychologische voordelen van cadeaus geven binnen een relatie. Het is namelijk een manier om dankbaarheid, belangstelling en waardering te uiten jegens de ander, wat de band tussen twee personen zou versterken. Een andere studie toonde dan weer de positieve link aan tussen relatietevredenheid en fysieke aanrakingen. Dit type onderzoeken vormt geen wetenschappelijk bewijs voor de theorie in zijn geheel, maar duidt op de effectiviteit van enkele elementen uit de theorie.
Ook enkele wetenschappers uit Nederland en Vlaanderen die een expertise hebben opgebouwd rond romantische relaties, konden de wetenschappelijkheid van de gehele theorie niet verder bevestigen. “Over de love languages heb ik binnen de wetenschappelijke literatuur nog niet gehoord”, aldus professor Lesley Verhofstadt, hoofd van de onderzoeksgroep Relatie- en gezinsstudies aan de Universiteit Gent. Ook doctor Laura Sels van de Universiteit Gent en doctor Henk Jan Conradi van de Universiteit van Amsterdam, gaven in hun mail te kennen dat ze minder bekend waren met de theorie. De Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudo-wetenschap en het Paranormale (SKEPP), een vereniging die opvattingen onderzoekt die bijzonder onwaarschijnlijk zijn, ging mee op onderzoek uit. Ook binnen het team van experts van SKEPP was de theorie niet bekend en werd er amper wetenschappelijk bewijs gevonden.
Conclusie
De theorie rond de love languages van Chapman is niet gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, en ook de beperkte studies nadien hebben het idee achter de liefdestalen niet volledig bevestigd. Er is voorlopig nog te weinig wetenschappelijke evidentie om de gehele theorie van de five love languages te onderschrijven of weerleggen. Verschillende academische experten in het gebied van romantische relaties, zijn ook niet bekend met de theorie.
