Aarde ‘masseert’ de maan
16 september 2015 door EEDe zwaartekracht van de aarde beïnvloedt de oriëntatie van kleine breuken in de maankorst.
De zwaartekracht van de aarde beïnvloedt de oriëntatie van kleine breuken in de maankorst, die ontstaan door het krimpen van de maan. Dat blijkt uit beeldgegevens van de Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO).
De LRO, die al meer dan zes jaar om de maan draait en bijna driekwart van het oppervlak gedetailleerd in kaart bracht, heeft meer dan drieduizend van die breuken opgespoord. De breuken zijn doorgaans minder dan tien kilometer lang en maar enkele tientallen meters hoog.
Als die breuken simpelweg ontstonden door het krimpen van de maan - doordat ze vanbinnen afkoelt - zouden ze volkomen willekeurig georiënteerd moeten zijn. Maar dat is niet zo: hun oriëntatie vertoont een min of meer geordend patroon.
Kaart van 3200 breuken in de maankorst (rode lijntjes). De zwarte dubbele pijlen geven de gemiddelde oriëntaties van de breuken aan, die niet willekeurig blijken te zijn. (NASA/LRO/Arizona State University/Smithsonian Institution)
Dat laatste wijst erop dat ‘iets’ van invloed is op het breukvormingsproces. Volgens de wetenschappers die het patroon onderzocht hebben, kan dat alleen maar de zwaartekracht van de aarde zijn.
De aantrekkingskracht van de maan is mee verantwoordelijk voor het ontstaan van de getijden op aarde. Maar omgekeerd veroorzaakt de aarde ook getijden op de maan. Er is weliswaar geen vloeibaar water op dat hemellichaam, maar ook vaste gesteenten raken vervormd door getijdekrachten.
Uit de modelberekeningen die de wetenschappers hebben uitgevoerd, blijkt dat die krachten inderdaad het patroon in de oriëntatie van de breuken op de maan verklaren. Uit de LRO-beelden blijkt dat de breuken geologisch jong zijn – zo jong zelfs dat er waarschijnlijk nog altijd nieuwe bij komen.
