Indien bevestigd zou dit de eerste ontdekking van een maan bij een planeet buiten ons zonnestelsel zijn (Science Advances, 3 oktober).

De kandidaat-exomaan, die de voorlopige aanduiding Kepler-1625b-i heeft gekregen, dook op bij een analyse van de helderheidsgegevens van 284 sterren waarbij de Amerikaanse satelliet Kepler planeten heeft ontdekt. De helderheden van deze sterren nemen met regelmatige tussenpozen een beetje af doordat er planeten voorlangs schuiven.

Bij de ster Kepler-1625 vertoonde de zogeheten lichtkromme – een grafiek die het helderheidsverloop van de ster laat zien – enkele intrigerende onregelmatigheden. Voor astromen Alex Teachey en David Kipping was dat aanleiding om waarneemtijd aan te vragen op de Hubble-ruimtetelescoop.

Bij de Hubble-waarnemingen zagen de astronomen dat de ‘helderheidsdip’ van de planeetovergang van Kepler-1625b enkele uren later werd gevolgd door een tweede, minder sterke helderheidsafname. Daarnaast bleek ook dat de planeetovergang vijf kwartier eerder begon dan was voorspeld. Beide verschijnselen zijn verklaarbaar als de planeet, zelf zo groot als Jupiter, wordt begeleid door een forse maan. 

Helemaal zeker van hun zaak zijn de beide astronomen overigens nog niet. Ze wijzen er dan ook op dat hun mogelijke ontdekking met vervolgwaarnemingen moet worden bevestigd. En dat kan nog wel enkele jaren gaan duren. Ondertussen gaat de zoektocht naar manen bij andere planeten buiten ons zonnestelsel gewoon door.