Voor een ‘analoge’ Marsmissie klopte een zeskoppige crew dagen van 24 uur en 37 minuten, met gevriesdroogd eten, claustrofobische ruimtes en een nooit aflatende monotonie. Gezagvoerder Angelique Van Ombergen doet verslag.
Big Brother, maar dan met een wetenschappelijke tint. Zo voelt een analoge ruimtemissie of -simulatie aan. Je zit vijftien dagen lang met vijf anderen die je van haar noch pluimen kent, opgesloten in een relatief kleine omgeving. Je persoonlijke ruimte bedraagt 0,0 m2.
Slapen doe je in de helft van een stapelbed, in een kamer die je deelt met de hele crew. Een douchegordijntje dat je hebt afgeknipt en met zwarte tape aan de rand hebt bevestigd is het enige waarmee je jezelf enigszins isoleert. Maar dat doet het maar voor een periode van exact acht uur, want een langere nachtrust laat je schema niet toe.
Er is weinig dat niet in dat schema staat. Opstaan, medische checks doen, rapporten invullen, sporten, ontbijten, experiment 1 uitvoeren, experiment 2 uitvoeren, de lunch voorbereiden, de lunch eten, een middagdutje doen, opnieuw sporten, experiment 3 doen … Het staat allemaal netjes onder jouw naam genoteerd. Het enige dat je moet doen, is het schema zo tijdsgetrouw mogelijk volgen. Een schema dat enkele dagen ervoor tot in detail werd voorbereid op basis van de specifieke taak van elk lid van de crew. Makkelijk is het wel. Geen keuze betekent geen stress en geen twijfels; je moet gewoon doen.
Lees het volledige 'reisverslag' van Angelique Van Ombergen in de nieuwste Eos:
