De meteorenzwerm de Perseïden bereikt vannacht zijn hoogtepunt. Je kan enkele tientallen vallende sterren per uur zien – als het weer een beetje meezit.
Meteorenspotters blijven vannacht het best een eind op, want in de nacht van 12 op 13 augustus bereikt de aarde het hoogtepunt van haar baan door de Perseïden. De meteorenzwerm is een wolk van kleine stofdeeltjes in het kielzog van de komeet Swift-Tuttle. Die vliegt maar eens om de 133 jaar langs onze sterrenhemel, maar de aarde passeert wel elke zomer door haar puin. Dat puin brandt op in onze atmosfeer en resulteert jaarlijks in honderden vallende sterren. Dit jaar kan je tot vijftig meteoren per uur zien.
De piek zal hier plaatsvinden rond vier uur ’s nachts. Op dat moment staat de radiant – het oorsprongspunt van de meteoren – op 62° boven de horizon in het oostnoordoosten. Het eigenlijke startmoment begon vroeg in de ochtend aan de Amerikaanse nachthemel, waar het nu volop vallende sterren regent.
De meteorieten zijn gemakkelijk te zien met het blote oog. Je neemt er zelfs beter geen telescoop of verrekijker bij. Die verkleinen je blikveld, waardoor je sneller een meteoor mist. Een vallende ster raast voorbij aan een snelheid van tientallen kilometers per seconde, en de lichtstreep die ze achterlaten is snel weer weg.
Vannacht wordt wisselend tot zwaar bewolkt, en de maan zal voor zo’n 36 procent belicht zijn. Hierdoor zullen de minst felle meteoren onzichtbaar blijven, maar je zou er nog steeds enkele tientallen per uur moeten kunnen zien.
De naam de Perseïden – de ‘kinderen van Perseus’ – verwijst naar het sterrenbeeld Perseus, waarin de radiant van de zwerm zich bevindt.
Beeld: NASA.
