Nieuw bewijs voor ijs op Mercurius

De Amerikaanse ruimtesonde MESSENGER heeft nieuw bewijs gevonden voor de aanwezigheid van bevroren water in kraters aan de polen van de planeet Mercurius (Science, 30 november).

Door de vrijwel loodrechte stand van de rotatie-as van de planeet liggen deze kraters permanent in de schaduw, en is het er – ondanks de nabijheid van de zon – ijzig koud.

Dat zich in de polaire kraters op Mercurius ijs kon bevinden, werd al tientallen jaren vermoed. Begin jaren negentig werden bij radaronderzoek met de Arecibo-radiotelescoop plekken op Mercurius ontdekt die radiogolven op dezelfde manier weerkaatsen als bevroren water. Toen kon echter niet met zekerheid worden vastgesteld dat deze plekken samenvielen met donkere kraters.

De aankomst van MESSENGER bij Mercurius, in maart 2011, bracht daar verandering in. Beelden die de ruimtesonde de afgelopen anderhalf jaar heeft gemaakt, bevestigen dat de twintig jaar geleden waargenomen radar-heldere plekken overeenkomen met kraters die permanent in de schaduw liggen.

Nieuwe MESSENGER-metingen laten zien dat bevroren water het belangrijkste bestanddeel is van de ijsafzettingen aan de noordpool van Mercurius. Op de koudste plekken ligt het ijs zelfs aan de oppervlakte. Op de iets warmere plaatsen lijkt het ijs te zijn bedekt met isolerend materiaal.

De ijslaag zou minstens tien centimeter dik zijn. En er zijn aanwijzingen dat de donkere, isolerende bovenlaag rijk is aan complexe organische moleculen. Zowel het water als de organische verbindingen zijn waarschijnlijk door inslaande kometen en planetoïden op Mercurius terechtgekomen.